Chereads / Memories of a Wallflower(Taglish) / Chapter 13 - MOAF: EPILOGUE

Chapter 13 - MOAF: EPILOGUE

Euwielie's POV

Finally Graduation Day has come, but it seems something wrong, there's something missing and yet I don't know what it is.

"Congrats Euwie" Ace say's as he smiled at me. I just smile back.

Pagkatapos naming pumirma at magbigay ng mensahe sa isa't isa sa kaniya kaniyang year book ay may humila sa kaniyang mga babae, looked at me like saying that is it ok? And then I just smiled saying that it's ok.

"E—Excuse me, Euwielie"

I hear someone called me that's why I faced whoever it is.

"Yes?"

"M—My name is Harris Lei Villareal, were at the same class" he say's habang hindi makapakali sa pwesto niya, he seems so familiar?

"Nice to meet you Harris, and Congratulation" I smiled at him bigla naman siyang namula.

"C—Congrat's din, A-no, can I sign to your year book?" he asked.

"Ofcourse, wait pwede din bang pa sign ng sayo?" I said and then binigay ko ang year book ko sa kanya

"S—Sure!" nakangiti niyang sabi.

Habang nagsusulat ako sa yearbook niya ay pansin kong nakatigin siya sakin, agad naman itong lumihis ng tingin at nagpatulong lang sa pagsusulat.

"Here" sabay naming sabi

"hmm. Euwielie can I ask a question?"

"sure, what is it?"

"When did you start to use that ball pen?"

I examine my pink ball pen, when did I started to use it? Ugh, I really can't remember.

"Hindi ko na maalala eh" I said to him.

"Euwie!" tawag ni Ace sa akin.

"Ah—Harris, mauna na ako hah? Bye!" I said saka naglakad na papunta kay Ace.

***

A minute passed but I'm still wondering why is Harris seems so familiar? Why he suddenly ask about my ball pen?

Tumingin ako sa year book ko at hinanap ang sinulat si Harris dito.

I'm so happy to see you smiling again,

-Harris

Again? It's kinda weird? I never been with him, were not even friends so anong ibig sabihin niya na sa sinabi niya?

"Euwie? Euwie?"

I came back into a reality when Ace starting to called me. "Ahm, What is it Ace?"

"Are you ok? Kanina ka pa kasi tulala?"

"Ahh—it's nothing, Let's go?" pilit akong ngumiti.

"Euwie?" tawag ulit nanaman nito saka bahagyang tumingin sa ball pen na hawak ko.

"Yes?"

"When did you started to use that ball pen?" he asked. Same question as Harris ask.

"I don't rem—"

"No, pabayaan mo na, tara na" pigil nito sa pagsasalita ko.

"Ms Euwielie Montes please proceed at the library"

"Ms Euwielie Montes please proceed at the library"

Bahagya kaming nagtitigan ni Ace bago ako tumakbo patungo sa Library at sumunod naman siya.

Pagkarating namin doon ay agad akong ppumunta sa Librarian na kasalukuyan na nagaayos ng mga libro.

"Excuse me, Ako po si Euwielie, bakit po?"

"Ms, Euwielie based kasi sa record namin ay may hindi ka pa nababalik na libro" Librarian said.

Kunot noo naman akong napatingin kay Ace, "Libro po? Wala po akong matandaan na may hiniram po akong libro na hindi ko nabalik" paninigurado ko.

"Ganon ba, sabi sa record ay ang title ng book is "The Memories of a Wallflower" are you sure na hindi mo hiniram ito?" anong sakin ng Librarian.

"Hindi ko po ta—"

"Mrs.Lim Ito po ba ang hinahanap ninyo?" singit ng lalaki na sa malamang ay ahead kami ng taon.

Kinuha naman ito ng Librarian "Yes, ito nga. Bakit nasa iyo to Gerald, ikaw talaga. Sige iha pwede kanang umalis " baling sa akin ng Librarian.

Akmang aalis na sana sila ni Ace ng tawagin ulit sila ng Librarian "Wait Ms Euwielie, students are not allowed to draw in the school book" mas lalo akong nagulat at saka tiningnan ang mga likod ng pahina na may mga drawing.

"But you have a talent actually, those drawing is good" sabat nanaman ng librarian ngunit hindi ko ito pinansin.

Umihip ang hangn mula sa bintana ang tinangay ang mga pahina ng libro kaya mabilis na nalipat ang mga pahina nito. Nanlaki ang ko noong nakita ang tila paggalaw ng drawing. Animation?

Umupo ako sa pinaka malapit na table at mabilis na inilipat ilipat ang mga drawings mula sa likod ng pahina nito. Lumabas ang babae na tumatakbo na may hawak na card then, isang lalaki na nakikipag kamay sa babae biglang tumulo ang aking mga luha ng ma realize ko kung tungkol saan ang animation na iton.

It can't be, bakit ko ba nakalimutan ang ganong kahalagang ala ala. Bakit kita nagawang kalimutan Harris...

Mabilis kong pinunasan ang mga luha ko at akmang tatakbo ng may pumigil sa akin.

"Euwie..." tawag sakin ni Ace.

"S—Sorry" sabi ko at inalis ang pagkakahawak niya sa kamay ko at tumakbo ng mabilis.

Excuse me for writing no matter how many times I have to. Today I will write about the whole duration of the week since we first met each other. On that time me and my friend Leon was in the library scanning some book when suddenly I found an Identification card, I was curious of who is the owner of that card so I checked it. To my surprise you spotted and immediately grabbed your ID. I know that time you thought I was some kind of a creep or pervert so I apologized.

After that, we were in the same train on the way home. That time. I could feel something deep inside me starting to move. You helped me that time because I left my borrowed book on the train.

I found your name on the class assignment during start of the 12th year and we were in the same class.

"Please become friends with me!"

I said to you. Hoping that you can be friends with me

"I can't"

But you said you can't instead.

Math class ended, and that time, I accompanied you to bring the notes over...After that, I knew about the fact that your memories with friends are completely reset after the weekends.

The fact that your friends grew further away from you back in your previous school.

The fact that I might just be thinking about your circumstances lightly...

I really thought about each and everything with care. However, as I thought my feelings won't change. Euwielie...Once again, Become friends with me.

Sa pagtakbo ko ay unti unti kong naalala ang lahat, Ang unang pagkikita namin, Ang tungkol sa Exchange diary at ang ball pen, ang pagpapahiram niya sakin ng payong, Ang sabay naming panonood ng Fire works sa Sacrea Bridge, ang pagyakap niya sa akin sa library at ang pag kalimot ko sa kanya.... Lahat ng iyon... lahat ng iyon nakalimutan ko sa isang iglap lang.

Nilibot ko na ang buong Academy ngunit hindi ko pa din siya makita... Harris na saan ka na ba?

"Euwielie?" I hear someone called me.

"L—Lea ?"

"Tsk, what are you doing here? Don't you know? Aalis na ng bansa si Harris ngayon"

Bigla akong natigil sa sinabi ni Lea, Aalis na ng bansa si Harris? Pero bakit?

"W—What? but why?

"He has a heart disease, at kailangan niyang magpa opera sa ibang bansa"

Parang biglang nabiyak ang puso ko noong marinig ko iyon, All this time may sakit siya sa puso... Ang tanga tanga ko, kasalanan ko to, kung hindi lang dahil sa sakit ko dapat ako ang nag alaga sa kaniya.

Parang wala sa sarili akong naglakad at umakyat sa Roof top. Alam kong wala na siya ngayon sa bansa. This life was so unfair, hindi ko manlang nasabi ang nararamdaman ko para sa kaniya.

Umupo ako sa gilid ng roof top at doon umiyak ng umiyak, wala akong magagawa ngayon kung hindi umiyak, Kasalanan ko ang lahat ng ito.

"Here"

Tumingin ako sa taong nag offer sakin ng panyo "Tell me, sino ang nagpa iyak sayo Euwielie"

Hindi ako makapag salita... Lalong bumuhos ang mga luha ko noong makita ko ang mukha niya, ang mukhang kinalimutan ng sakit ko,Ang mukhang hinahanap ko, ang taong nagbigay sakin ng panyo ay walang iba kung hindi si Harris.

Agad akong tumayo at saka niyakap siya ng mahigpit. "H—Harris"

"Hush now, Euwielie I'm here" he faced me and wiped my tears away.

"Akala ko ba aalis ka na?"

"That's not the matter now " he replied.

"Even my mind don't remember you, Still, My heart will still remember our beautiful memories"

"Y—You already remembered?" Harris said.

I nodded, "Yes"

"God, thank you. I thought hindi mo na ako maaalala pa"

Ngumiti siya ng pagkalaki laki at niyakap muli ako ng mahipit.

He faced me and kissed me on my forehead and then into my lips. He kissed me passionately and I kissed him back

"I will always love you" he whispered.

"I will always love you too"

I know this is not the end, because this is just the beginning of our love story, the story that I will treasure for a lifetime.

~The End~