For the second time, napalunok si Cody as he couldn't removed his eyes from the soft white face ng dalaga. His hand on her back suddenly quivered nang mapunta ang kanyang mga mata sa pinkish na mga labi ni Bea. He immediately pressed his lips together as he went on his reverie about how tender and supple might that piece of flesh. Dahil dito, he couldn't helped but tensed his figure.
Nafeel agad ito ng dalaga. She faintly teetered her body nang mas maconscious na siya sa magkadikit nilang katawan.
"I...I'm so sorry... hindi ko sinasadya..." She softly said. She minded na baka mas magandang makatayo na siya ng maayos. Not to lie... nangalay na rin ang isa niyang paa.
But one thing she noticed from herself is that... she felt weird... and she felt perplexed. Hindi dahil sa hindi niya nagustuhan ang nangyari kundi... dahil sa hindi siya naawkward sa kalong ng binata. Well, to tell you... if this happened way before nung mini-vacation pa, she might even faint because of embarrassment. But right now... she felt at ease and naramdaman niya yung kind of feeling na gusto niyang laging nandyan kasi parang gumagaan ang puso niya.
As she faltered, agad niyang inilapag ang isa niyang paa at ini straightened ang katawan para makatayo.
But as long as she retreated her hand from the young man, parang nakadama siya agad ng longing... a kind yearning na ngayon niya lang naramdaman.
She hesitated for a moment but then... she thought that she couldn't go back from her decision na tanggalin na ang braso sa binata.
Cody was pulled out from his thoughts as soon as maramdaman niya na gumalaw na si Bea.
"O-oh... w-wala yun." Wika ni Cody saka tinulungan na tumayo ang dalaga.
"Kamuntik ka ng matumba ah. Ayos ka lang ba talaga?" Dagdag nito. He gently bent his body para tingnan ang mukha ng dalaga.
"Ah. W-wala... nabigla lang ako. Yeah. Ayos lang ako. Don't worry." Bea reassured as a sweet smiled came out on her lips.
Hind nakampante si Cody.
"Are you sure? Maputla ka kanina ah. Baka may lagnat ka."
Agad na itinaas ng binata ang kanyang kaliwang kamay at inilapat ito sa noo ng dalaga.
Feeling the warm hand on her forehead, mas lalong napasmile ang dalaga. Although hindi pa niya naiintindihan ang kanyang nararamdaman, she just let herself go with what her body do. Mas maganda na ring ganto paminsan minsan.
"Ahaha. Wala nga. Seryoso. Ayos lang ako. Natakot lang talaga ako bigla kanina sa tubig." Napatawa si Bea as she softly patted Cody's shoulder. For a second, napahinto ang kanyang kamay nang marealize ang biglang pagbabago sa kanya...
'Ba't hindi ako nagalit kay Cody?' She asked herself. Actually, itong ugali kasi na 'to ni Cody ang pinakaayaw dati ni Bea. Ang masyadong nasosobrahan sa proteksyon kahit wala naman sila.
But now... from her reaction... she was again caught on her perplexity.
'I... I felt...' Hindi na tinuloy ng dalaga as she looked at Cody. She met his worried gaze. She felt questioning herself kung bakit ngayon niya lang nahalata ang sincere na mga mata ng binata.
No. Bea. Not sincere. Yun yung mga mata ng isang taong in-love!
Napasmile bigla ang binata. He felt sudden relief nang makita niyang nakasmile na sa harapan niya ang dalaga. From that time na nagkalabuan silang dalawa sa Batangas, he couldn't stop thinking na baka galit pa ang dalaga sa kanya. But he thought he just made himself worry for nothing.
"Huh? Natakot ka sa tubig? Hahaha. Kambing ka ba?" He jokingly said.
Agad na napa meh smile si Bea saka siya nagbigay ng indifferent eyes.
"Nya." She said. At wala nala siyang ibang sinabi kundi ang paglabas niya nalang ng matamis na smile after all she couldn't stop herself.
SWOOSH!
A sudden breeze blew towards them. Nanlaki bigla ang mata ng dalaga nang mafeel niya na ang lamig ng simoy. Napakunot ang kanyang noo at napatingin sa kanyang balikat.
'Asan na yung scarf ko?' Saka napalingon siya sa paligid.
Napansin ito ni Cody as his eyes landed on her bare shoulder. Sino ba namang hindi lalamigin nito? Without any second thought, mabilis na tumakbo ang kanyang paningin sa paanan nila... then sa gilid na fountain... sa baba nito... sa pavement... until he spotted a piece of fabric winded on bonsais.
Napataas ang kanyang kilay at walang pasubaling tumakbo papunta sa kulay lilang tela. Saka dahan dahang dinampot then bumalik sa harapan ng dalaga.
"Ahaha. Thanks." She softly said saka inistretch ang kanyang kamay para kunin scarf.
But it was ignored by the young man. Dirediretso lang ang binata hanggang sa magkalapit silang dalawa. Napakurap nalang si Bea as she found herself sa harapan ni Cody in less a foot away. Wala siyang nakagawa kundi mapatangin nalang sa mga mata ng binata.
As he was also looking on to her eyes, Cody slowly raised his arm until it circled Bea's shoulder saka gently na isinaplot ang scarf sa kanyang exposed na balat.
And finally gave her a soft smile.
Hindi na rin napigilan ni Bea ang mapangiti dahil sa ginawa ni Cody.
'I think something's wrong with me. Sira na ba ang puso ko?' Sabi niya sa sarili niya as she gently gripped the scarf para di na liparin.
Nang walang makuhang kasagutan mula sa isip niya... she just sweetly said...
"Thanks."
Kasabay ng matamis na pagsquint ng mga mata ng dalaga ay ang dagling pagtaas ng kanyang mga kamay nito until it reached Cody's collar... gently.
Dahil dito, sobra sobra ang pagkabigla ng binata as he was left in a daze.
'Anong gagawin niya?'
Dahan dahang ikinintid ni Bea ang kanyang mga paa... dahilan para mas bumilis at lumakas ang paghinga ni Cody.
Habang hindi pa naaalis ang mga kamay ng binata sa abaga ng dalaga, marahang inayos ni Bea ang kwelyo ni Cody at ipinantay nito ang sleeves na nagkakunut kunot dahil pagkabanggaan nila kanina. Then she immediately retreated her hands.
Biglang napataas ang kilay ng binata.
'Is she teasing me?' He almost laughed his thoughts out. Sadyang nag-expect lang talaga si Cody.
Because of this bigla siyang napasimangot saka napatingin sa inayos ng dalaga.
'Kailangan ba talagang ayusin ang kanyang kwelyo?'
"Yan. Mas gumagwapo kapag maayos ang suot mo eh." Puri niya sa binata.
Napataas ang isang kilay ni Cody and his expression suddenly changed as the corners of his lips curved up until it touched his ears.
'Well, I think kailangan talagang ayusin ang kwelyo ko.' He harrumphed in his mind.