Marco
I'm with my girlfriend right now. I was laughing all my ass out. I can't believe that I encountered a girl such innocent as her.
Imagine, she excuses her self in the middle of our love making. Can't really believe it. Mas lalo pa akong natawa nang marinig kong ginaya ni Trish ang sinabi ng babae.
"Pasensiya na talaga sa nagawa kong abala sa ginagawa niyo, Sir. Sige po papasok na po ako, puwede niyo na pong ituloy yung ginagawa niyo. Promise po, hindi na po muna ako lalabas." tumatawang gaya nito at halos gumulong-gulong na ito sa kama kakatawa niya.
"Stop..." pigil ko habang sinusubukang huwag tumawa pero hindi ko talaga mapigilan. "...she's un-be-lievable!" dugtong ko at hinawakan ang sumasakit ng tiyan ko.
Napatigil ako sa pagtawa ko nang tumabi siya sa akin at bigla akong kinubabawan. Ang tawa ko ay napalitan ng pag-iinit ng bigla niya akong siilin ng halik sa labi at lakbayin ang buo kong katawan gamit ang mainit niyang kamay.
"Why don't we continue our unfinished business here." mapang-akit na bulong nito sa mga labi ko at pinaglakbay ulit ang kamay nito hanggang sa mapadako ito sa pagkalalake ko.
"I.. Uggghh... I'd love that." napapaungol kong sambit dahil sa paghawak nito sa aking pagkalalake.
Nang hindi ako makapagpigil, pinagbaligtad ko ang posisyon namin. Ngayon siya na ang nasa ilalim at ako na ngayon ang nasa ibabaw.
Mapusok ko siyang hinalikan sa kanyang mga labi at pinaglakbay ang aking mga kamay sa katawan nito. Muli na namang nag-init ang katawan kong kanina lang ay nawalan na ng gana. I immediately undressed her and make my way on top of her while unbutonning my pants.
Nang tuluyan ko na itong nahubad, agad ko siyang hinalikan at dahan-dahang pinapasok ang kahabaan ko sa pagkababae niya. Dahan-dahan sa una hanggang sa marinig ko ang halinhinang ungol nito. Mas lalo ko pang binilisan ang paggalaw ko sa ibabaw niya habang ito naman ay hindi alam kung saan ibabaling ang kanyang mukha.
"Fuck me harder, Marco!" sigaw nito habang sumusunod din ito sa galaw. Mas binilisan ko pa ang paggalaw ko habang pinaglalaruan ang kabilaan nitong dibdib. Wala kang ibang maririnig kung hindi mga ungol na nagmumula sa aming mga bibig.
"Faster! Marco! I'm gonna cum!" sigaw nito at mas lalo pang iniyakap ang mga paa nito sa balakang ko.
"Then cum," bulong ko dito at hinalikan ito ng mapusok sa mga labi habang mas binilisan pa ang paggalaw. Nang maramdaman kong nilabasan na ito, mas binilisan ko pa ang aking pagbayo hanggang sa malapit na rin ako.
Nang maramdaman kong lalabas na, agad ko itong hinugot at inilabas ito mismo sa kanyang tiyan. I forgot to buy condoms. So, I decided to do the withdrawal method. Hindi naman sa ayaw ko siyang mabuntis.
She's my girl for almost two years now. Siya lang ang nagtagal na babae sa buhay ko. Usapan na rin namin na hindi pa kami gagawa ng baby. Dahil parehas pa kaming hindi handa.
Pabagsak akong napahiga sa tabi nito. Agad naman siyang yumakap at iniunan ang ulo nito sa dibdib ko.
"I love you," mahinang sambit nito at tumingala para tignan ako sa mukha.
Napangiti ako, "I love you too. Sleep now, mamaya nalang kita ihahatid." sabi ko at hinagod ang mahaba nitong buhok.
Mas lalo naman nitong isiniksik ang hubad nitong katawan sa akin. Hinaplos ko ang mukha nito at hinalikan sa noo bago ko din ipinikit ang aking mga mata para matulog.
Nagising ako sa katok sa may pintuan.
"Senyorito, kakain na po." sabi ni Lhynne. Kilala ko ang boses nito kaya alam kong siya 'yon.
Pagtingin ko sa tabi ko, wala na si Trish. Napailing nalang ako dahil hindi na naman niya ako ginising para magpahatid. Dahan-dahan akong tumayo at tumungo sa banyo para maligo.
Inabot lang ako ng ilang minuto bago ako lumabas at nagbihis. Maya-maya lang ay pababa na ako ng hagdan at patungo sa dining area. Pagdating ko roon, nakahanda na ang mesa pati na ang kakainin ko.
Napabuntong-hininga nalang ako ng mapagtanto kong mag-isa na naman akong kakain. Sa dami ng pagkain sa hapag, parang nawalan na naman ako ng ganang kumain. Tatalikod na sana ako ng biglang may nagsalita kaya napatingin ako dito.
"Magandang gabi po, Senyorito. Maupo na po kayo at kumain." nakangiting sabi nito na para bang wala itong nasaksihang kahiya-hiyang sitwasyon kanina lang. Pinagmasdan ko siya habang inilalapag niya ang adobong baboy sa mesa at hinila ang upuan sa may dulo. May taglay naman pala itong kagandahan na itinago ng palda nitong maluwag na hanggang sakong at jacket.
Ngayon ay nakasuot na ito ng uniporme ng isang katulong dito sa mansyon. Napansin kong naiirita ito sa suot niya kaya hindi ko naiwasang mapangiti. Habang nakatayo kasi ito sa likod ng upuang pinaghila niya para sa akin ay binababa niya ang dulo ng uniporme nito na para bang gusto nitong pahabain.
Nagulat nalang ako ng bigla na lang siyang nasa harap ko at hinawakan ang aking noo. Dahil sa gulat ko, napatras ako at galit itong hinarap.
"What are you doing?" tanong ko habang nakakunot ang aking noo.
"Po?" nagtatanong ang matang sabi nito. Naalala ko palang hindi ito nakakaintindi ng English kaya napahinga nalang ako ng malalim.
"Sabi ko, anong ginagawa mo?" mahinahon ko ng tanong.
"Nakatayo po, Senyorito." sagot nito at ngumiti. Napatampal ako sa noo ko sa isinagot niya.
"Oo nga naman, Marco, nakatayo nga naman siya. Great!" sabi ng utak ko.
"A while ago--" I cut off my words nang maalala kong hindi pala ito nakakaintindi ng English. "Kanina, bakit mo hinawakan ang noo ko?"
"Kasi po, Senyorito, kanina ko pa po kayo pinapaupo pero para po kayong estatwa diyan na nangiti at namumula. Akala ko po kasi may sakit kayo." sagot nito na ikinagulat ko.
"Ako? Namumula? Paano naman nangyari 'yon, samantalang pinagmamasadan ko lamg naman siya?" nagtatakang tanong ko sa sarili ko at sumunod dito ng ayain niya na naman akong umupo.
Pagkaupo ko, agad niyang iniabot sa akin ang kanin. Tinignan ko lang ang lalagyanan at umiling.
"Hindi ako nagugutom. Pakiayos nalang ang mesa. Bukas na ako kakain." imporma ko dito at akma na sanang tatayo ng pinigikan niya ako at parang galit na nakatingin sa akin.
"Pagkatapos naming maghanda ng ganito karaming ulam. Tapos hindi po pala kayo kakain? Nagpagod lang po pala kami sa pagluluto dahil wala naman palang kakain." seryosong sabi nito at matalim na nakatingin sa akin.
"Anong problema doon? Binabayaran namin kayo para pagsilbihan kami." inis na sabi ko at tinabig ang kamay niyang nasa balikat ko.
"Ganoon po ba, Senyorito? Pasensiya na po pero huwag niyong mamasamain ang sasabihin ko." seryoso pa rin ito nang sambitin niya 'yan, "Ang suwerte niyo nga po dahil isang kainan lang po pero ang mga ulam niyo ay napakarami. Tapos hindi niyo lang pala kakainin. Sa amin, isang putahe na nga lang, ang hirap pa naming makamit. Napakasuwerte niyo dahil naka-ka-kain kayo ng ganito. Samantalang sa aming mahihirap, kailangan mong kumayod ng triple para lang kumita at makain ng simpleng ulam kagaya niyan." mahabang litanya nito at tumalikod na sa akin at pumasok na sa dirty kitchen.
Napansin ko ang galit at lungkot sa mga mata niya. Hindi ko alam kung bakit bigla akong naapektuhan sa sinabi niya. Maybe, she's right pero wala na akong pakialam doon. But seeing her sad face, parang may hindi ako maipaliwanag na pakiramdam sa loob ko.
Hindi ko na nga namamalayang umuupo na ulit ako sa upuan at nagsimula nang sumandok ng kanin at ulam.
Akala ko babalik pa ito kaya hinintay ko siya kahit tapos na akong kumain. Pero si Lhynne ang pumasok sa dining area para magligpit.
"Tapos na po ba kayo, Senyorito?" tanong nito. Tumango nalang ako at tahimik na nagmamasid sa ginagawa niya.
Napaisip ako dahil sasinabi niya kanina. Hindi ko man alam ang buhay na pinagdadaanan niya o nang kahit na sino man sa kanila. Dapat maging sensitive pa rin ako sa mga nararamdaman nila.
Paoatapos na itong ljgpitin ang mesa ng magtanong ako.
"Asan 'yong bagong katulong?" seryoso ako ng tanungin ko ito. Nakita ko namang nag-aalangan pa itong sagutin ako kaya inunahan ko na ulit na magsalita.
"Bakit hindi siya ang nagliligpit nang pinagkainan ko?" Nakita kong napangiwi ito at nagkamot ng batok bago sumagot ng pautal.
"Ah-eh-kasi-Sir.." I cut him off dahil naiinis ako sa paraan ng pagsagot nito.
"Tinatanong ko lang kung nasaan siya. Huwag kang kabahan," sabi ko dito, nakita ko namang napabuntong hininga ito bago ako tinignan at nagsalita.
"Kasi po, Sir, pumasok na po ito sa kuwarto niya. Nahihilo daw po kasi siya kaya hinayaan na naming makapaghinga ito. Simula kasi kanina, halos paupuin nalang niya kami ni Lola at siya na halos lahat ang gumawa dito sa kusina." Tumango ako at sinenyasan na itong bumalik sa ginagawa niya.
"Hindi ba alam ng babaeng 'yon ang salitang hati sa trabaho? Baka naman nagpapakitang gilas lang?" mahinang bulong ko at tuluyan nang tumayo at naglakad pabalik sa kuwarto ko.