1 เมษายน 2017 วันเอพริลฟูล
กลุ่มบริษัทเฟยอวี้
ชั้น 20 ห้องผู้จัดการใหญ่
หลิวหรูเยี่ยนเบิกตากว้างมองชายตรงหน้าด้วยความไม่อยากเชื่อ
"พูดอีกครั้งซิ!" หลิวหรูเยี่ยนมองเขาด้วยความตกตะลึง
"นี่ไง เขียนไว้ชัดเจนเลยว่าคุณคือคู่หมั้นของผม!" กั๋วอี๋เงยหน้าขึ้นมองหลิวหรูเยี่ยนเบาๆ แล้วพูดว่า "ผมมารับคุณไปแต่งงาน"
โครม...
หลิวหรูเยี่ยนก้นลื่นเกือบจะตกจากเก้าอี้หรูนั่น เธอรีบทรงตัวให้มั่น ขมวดคิ้วแล้วตวาดว่า "ไอ้คนบ้า! จะให้ฉันเรียกคนมาไล่ออกไปเดี๋ยวนี้เลยไหม!"
หลิวหรูเยี่ยนเป็นใคร? ประธานบริหารกลุ่มบริษัทเฟยอวี้ ผู้ควบคุมดูแลกลุ่มบริษัทเฟยอวี้ทั้งหมด
ในเมืองเจียงหนาน กลุ่มบริษัทเฟยอวี้ถือเป็นบริษัทใหญ่อย่างแท้จริง มีมูลค่าตลาดหลายพันล้านหยวน ส่วนหลิวหรูเยี่ยนนั้น เป็นสาวงามแห่งยุค เรียนโรงเรียนที่ดีที่สุด มัธยมที่ดีที่สุด มหาวิทยาลัยที่ดีที่สุด จนถึงมหาวิทยาลัยเยลเรียนด้านการจัดการการเงิน และเรียนต่อปริญญาโท-เอกติดต่อกัน ด้วยวัยเพียง 23 ปีก็ได้รับมอบหมายให้บริหารกลุ่มบริษัทเฟยอวี้แทนพ่อ ใช้เวลาเพียงสองปีก็เพิ่มมูลค่าตลาดของกลุ่มบริษัทเฟยอวี้ได้เป็นสองเท่า จนได้รับการขนานนามว่าเป็นดอกไม้ทองคำแห่งเจียงหนาน
คนที่อยากแต่งงานกับหลิวหรูเยี่ยนต่อแถวยาวจากเมืองเจียงหนานไปถึงเมืองเจียงเหนือ
แต่ไอ้หมอนี่ตรงหน้า แต่งตัวล้าสมัยสุดๆ รูปร่างหน้าตาก็ไม่ดูแลตัวเอง ใส่เสื้อยืดขาว กางเกงลำลอง สวมรองเท้าแตะสกปรก ผมยาวปรกตาแทบมองไม่เห็น มีแค่ใบหน้าที่พอดูได้บ้าง แต่ในบรรดาคนที่จีบหลิวหรูเยี่ยน คนที่หล่อกว่ากั๋วอี๋มีเยอะแยะเหมือนปลาในแม่น้ำ นับไม่ถ้วน เขากั๋วอี๋มีคุณสมบัติอะไรที่จะมาแต่งงานกับหลิวหรูเยี่ยน?
"ใช่แล้ว!" กั๋วอี๋สีหน้าเรียบเฉย มองสำรวจหลิวหรูเยี่ยนด้วยความสนใจ
ผิวขาวดั่งหิมะ เนื้อนวลดั่งหยก ใบหน้างดงามประณีต ริมฝีปากแดงเรื่อดั่งเชอร์รี่ แม้ยามโกรธก็น่าทะนุถนอม รูปร่างยั่วยวน ชุดทำงานกระชับเน้นทรวงอกอวบอิ่ม สูทตัวน้อยขับเน้นเอวบางอ้อนแอ้น
แต่ประโยคต่อมาแทบทำให้หลิวหรูเยี่ยนร้องไห้ด้วยความโมโห กั๋วอี๋พูดอย่างไม่ใส่ใจว่า "เป็นเมียของกั๋วอี๋ก็พอไปวัดไปวาได้!"
"นาย!" หลิวหรูเยี่ยนแทบจะกระอักเลือด
หลิวหรูเยี่ยนอยากร้องไห้แต่ก็ร้องไม่ออก อยากหัวเราะแต่ก็นึกขึ้นได้ว่าวันนี้เป็นวันเอพริลฟูล คนคนนี้คงเป็นตัวตลกที่สวรรค์ส่งมาล้อเล่นกับเธอใช่ไหม?
แต่คนที่กล้ามาล้อเล่นกับเธอแบบนี้... คงยังไม่เกิดมาหรอกมั้ง? ลังเลอยู่นาน ในที่สุดหลิวหรูเยี่ยนก็ถอนหายใจ เพราะเธอจำลายมือของคุณปู่ได้ จดหมายฉบับนั้นเป็นลายมือของหลิวจางเจิ้ง ปู่ของหลิวหรูเยี่ยนจริงๆ
เฒ่าหลิวเขียนในจดหมายว่า 25 ปีก่อน ครอบครัวหลิวและกั๋วได้หมั้นหมายลูกในท้องไว้ ตอนนี้ถึงเวลาแล้ว ให้เด็กทั้งสองแต่งงานกัน
หลิวหรูเยี่ยนอยากตายเสียให้รู้แล้ว
"เดี๋ยวก่อน!" หลิวหรูเยี่ยนหมุนดวงตางาม พูดอย่างอ้อมค้อมว่า "กั๋วอี๋ เราไม่เคยเจอกันมาก่อน นายบอกว่าจะแต่งงานกับฉัน... คงไม่เต็มใจเท่าไหร่ใช่ไหม? อย่างไรเสียพวกเราก็เกิดในจีนใหม่ เติบโตใต้ธงแดง ได้รับการศึกษาแบบใหม่ เรื่องหมั้นหมายตั้งแต่ในท้องแบบนี้ ก็ควรจะ..."
"คำสั่งพ่อแม่ฝ่าฝืนยาก" แต่กั๋วอี๋ส่ายหน้า พูดว่า "ถ้าคุณไม่เต็มใจ ก็โทรหาคุณปู่ให้ยกเลิกการหมั้นสิ ผมจะไปเดี๋ยวนี้โดยไม่มีข้อแม้"
หลิวหรูเยี่ยนตะลึง
ให้ปู่ยกเลิกการหมั้น เป็นไปได้ยังไง? ปู่เป็นคนซื่อตรงมาทั้งชีวิต ถ้าตระกูลกั๋วยังรุ่งเรืองก็ว่าไปอย่าง แต่ตอนนี้ตระกูลกั๋วล่มสลายไปแล้ว แปดปีก่อน กลุ่มบริษัทกั๋วถูกคนอื่นทำให้ล้ม แม่ของกั๋วถูกบีบจนต้องกระโดดแม่น้ำตาย พ่อของกั๋วตอนนี้ก็เป็นบ้าอยู่คนเดียว การจะให้ปู่ยกเลิกการหมั้น มันไม่เท่ากับให้คนทั้งโลกหัวเราะเยาะว่าตระกูลหลิวไม่รักษาคำพูดหรอกหรือ?
หลิวหรูเยี่ยนลำบากใจ
อยากให้ปู่รักษาหน้า แต่ก็อยากยกเลิกการหมั้นนี้
"กั๋วอี๋..." หลิวหรูเยี่ยนกัดริมฝีปากแดง เงียบไปนานก่อนจะพูดว่า "ฉันรู้ว่าตอนนี้ครอบครัวนายลำบาก พ่อนายก็ป่วยหนัก งั้น... ฉันให้ห้าล้านหยวน ตั้งแต่นี้ต่อไปสองครอบครัวเราไม่ติดค้างอะไรกัน ดีไหม?"
กั๋วอี๋ขมวดคิ้วเล็กน้อย ดูเหมือนไม่อยากเชื่อ
หลิวหรูเยี่ยนไม่รู้จักกั๋วอี๋ เห็นเขาเงียบก็คิดว่าตกลง รีบหยิบเช็คมาเขียนห้าล้านหยวนแล้วยื่นให้กั๋วอี๋อย่างใจกว้าง
ห้าล้านหยวน สำหรับคนทั่วไปอาจหาทั้งชีวิตก็ไม่ได้ แต่สำหรับหลิวหรูเยี่ยนแล้วเป็นแค่เศษเงิน
กั๋วอี๋คลายคิ้ว ยิ้มบางๆ
"ตกลงแล้วใช่ไหม?" หลิวหรูเยี่ยนถามอย่างระแวง
"ตกลง" กั๋วอี๋พยักหน้า
หลิวหรูเยี่ยนถอนหายใจโล่งอก แต่เธอก็รู้สึกโล่งใจที่ไม่ได้คบหากับกั๋วอี๋ เงินห้าล้านนี้ไม่เพียงแต่เผยให้เห็นธาตุแท้ของคน แต่ยังช่วยให้เธอจัดการเรื่องที่กังวลใจได้สำเร็จ คุ้มค่าจริงๆ!
ตั้งแต่ตอนที่กั๋วอี๋รับเช็คไป สีหน้าของหลิวหรูเยี่ยนก็กลับมาเย็นชาดังเดิม
นับจากวินาทีนี้เป็นต้นไป ตระกูลหลิวและตระกูลกั๋วก็ไม่มีความเกี่ยวข้องกันอีกต่อไป บุญคุณที่ตระกูลกั๋วมีต่อตระกูลหลิวก็ถือว่าจบสิ้นลงแล้ว
ฉีก...
สิ่งที่หลิวหรูเยี่ยนคาดไม่ถึงคือ กั๋วอี๋ไม่แสดงอารมณ์ใดๆ เขาฉีกเช็คห้าล้านอย่างง่ายดาย ราวกับว่าสิ่งในมือไม่ใช่เงินห้าล้าน แต่เป็นเพียงกระดาษแผ่นเปล่า
"เธอ..." หลิวหรูเยี่ยนตาโต ตกใจ ลังเล สับสน...แววตาเต็มไปด้วยความรู้สึกซับซ้อน
"ถึงฉันจะจน แต่ก็ไม่กินอาหารที่ได้มาจากการเหยียดหยาม" กั๋วอี๋ตอบอย่างเย็นชา
พรึ่บ...
กั๋วอี๋สะบัดมือ เศษกระดาษปลิวว่อนไปทั่ว
"นาย!" หลิวหรูเยี่ยนโกรธจัด เธอกำลังจะพูด
แต่ถูกกั๋วอี๋ขัด: "ตั้งแต่นี้ไป ครอบครัวหลิวและกั๋วไม่มีความเกี่ยวข้องกันอีก"
พูดจบ กั๋วอี๋ก็ลุกขึ้น ด้วยความสูงหนึ่งเมตรแปดสิบ ทำให้ดูสง่างามและน่าเกรงขาม เขาก้าวเดินอย่างมั่นคงออกไปโดยไม่หันกลับมามองเลย
เย็นชา สูงส่ง...
มองเงาหลังของกั๋วอี๋ หลิวหรูเยี่ยนรู้สึกถึงความรู้สึกที่ซับซ้อน
"ฮึ! ทำตัวสูงส่ง เงินห้าล้านก็ไม่เอา" หลิวหรูเยี่ยนกัดริมฝีปาก ดวงตางามฉายแววโกรธ "ตระกูลกั๋วยากจนขัดสน แล้วจะทำตัวสูงส่งไปทำไม? เดี๋ยวก็ต้องมาขอร้องฉันเอง!"
...
ออกมาจากกลุ่มบริษัทเฟยอวี้
กั๋วอี๋เรียกแท็กซี่ไปโรงพยาบาล
จากไปแปดปี เรื่องราวในอดีตผ่านไปเหมือนควัน ทุกอย่างของตระกูลกั๋วไม่เหลืออยู่แล้ว ราวกับว่าเหตุการณ์อันเจ็บปวดนั้นเพิ่งเกิดขึ้นเมื่อวาน
ยืนอยู่หน้าประตูโรงพยาบาล ได้กลิ่นน้ำยาฆ่าเชื้อที่แสบจมูก
"ผมกลับมาแล้ว!" กั๋วอี๋เงยหน้ามองท้องฟ้าสีคราม หลับตา เพลิดเพลินกับแสงแดดอันอบอุ่น
กลับมาแล้ว ในที่สุดก็กลับมาแล้ว ทนทุกข์มาแปดปี เจ็บปวดมาแปดปี ทุกอย่างที่ทำมาก็เพื่อวันนี้
แปดปีก่อน แม่ถูกบีบให้กระโดดแม่น้ำฆ่าตัวตาย พ่อก็ทรุดลงนับแต่นั้น กลุ่มบริษัทกั๋วถูกคนชั่วแบ่งกันกิน บ้านหลังใหญ่ถูกยึด พ่อลูกสองคนถูกไล่ออกมาเหมือนหมา พ่อเสียสติไป...
"พ่อ พี่เฉิน จือหยวน ผมกลับมาแล้ว!" กั๋วอี๋ลืมตาขึ้นทันที
ในดวงตามีประกายฆาตกรรมพุ่งขึ้นสู่ท้องฟ้า ราวกับจะฉีกฟ้าให้แยกออก ความแค้นอันท่วมท้น ความดื้อรั้น และจิตสังหารนั้นดูเหมือนจะฆ่าทุกสิ่งมีชีวิตตรงหน้า
"ผมเคยบอกไว้ ไม่ตายก็ต้องแก้แค้น..."
"ผมจะทำให้สวรรค์ต้องเกรงกลัวผม ผมจะทำให้แผ่นดินต้องสั่นสะเทือนเพราะผม ผมจะทำให้โลกนี้บ้าคลั่งเพราะผม!"
ไฟโทสะในใจของกั๋วอี๋ลุกโชน