"อาไห่ เมื่อกี้นายพูดว่าอะไรนะ?"
"ให้ผมไปเป็นบอดี้การ์ดให้ผู้หญิงเหรอ?"
ที่ร้านอาหารพื้นเมืองแห่งหนึ่งในเขตใต้ของเมืองจินหลิง
ฮันอวี่ที่สวมชุดส่งอาหารหยิบแก้วเหล้าบนโต๊ะขึ้นมาดื่มรวดเดียวหมด "ไม่ทำ! ไม่ทำเด็ดขาด! ถ้าติงติงรู้ว่าผมไปเป็นบอดี้การ์ดให้ผู้หญิงคนอื่น ต้องโกรธแน่ๆ..."
หกเดือนก่อน เนื่องจากอายุและสภาพร่างกาย ฮันอวี่ได้ปลดประจำการจากทีมรบพิเศษ และกลับมายังบ้านเกิดที่เมืองจินหลิง
หลังปลดประจำการ ฮันอวี่หางานที่เหมาะสมไม่ได้ จึงทำงานส่งอาหารไปพลางๆ
ชายหัวล้านที่นั่งตรงข้ามฮันอวี่พูดพร้อมรอยยิ้ม "พี่หยุ่น อย่าเพิ่งรีบปฏิเสธสิ พี่รู้มั้ยว่าผู้หญิงคนนั้นเป็นใคร?"
ฮันอวี่คีบอาหารคำหนึ่งแล้ววางตะเกียบลง พูดอย่างไม่ใส่ใจ "ผมไม่สนหรอกว่าเธอเป็นใคร ยังไงผมก็ไม่รับงานนี้ นายจะหาใครก็หาไป"
"ผมกินเสร็จแล้ว จะไปส่งอาหารต่อแล้ว..."
"หลินชิงหยา!"
ฟางไห่รีบจับตัวฮันอวี่ไว้ พูดเสียงเบา "เธอคือหลินชิงหยาจากกลุ่มบริษัทหลินซื่อ!"
กลุ่มบริษัทหลินซื่อ?
ฮันอวี่ขมวดคิ้วเล็กน้อย เขาเคยเห็นบริษัทนี้ในหนังสือพิมพ์และอินเทอร์เน็ต
กลุ่มบริษัทหลินซื่อ เป็นบริษัทชั้นนำของเมืองจินหลิงที่ครอบคลุมธุรกิจหลายด้าน ทั้งอสังหาริมทรัพย์, การเงิน, ร้านอาหาร และความบันเทิง เมื่อสิบปีก่อนบริษัทนี้ติดอันดับ 500 บริษัทชั้นนำของประเทศต้าเซีย มีทรัพย์สินหลายหมื่นล้าน!
หลินชิงหยา วัย 23 ปี เป็นกรรมการบริษัทและประธานบริหารคนปัจจุบันของกลุ่มบริษัทหลินซื่อ
เมื่อครึ่งปีก่อน เธอสำเร็จการศึกษาจากคณะบริหารธุรกิจฮาร์วาร์ดจากต่างประเทศ และได้รับการสนับสนุนอย่างแข็งขันจากคุณปู่หลินให้ดำรงตำแหน่งประธานบริหารกลุ่มบริษัทหลินซื่อ
เพิ่งเข้ารับตำแหน่ง คุณหนูหลินก็ได้ดำเนินการปฏิรูปภายในบริษัทหลินซื่อทันที ปลดผู้บริหารระดับสูงออกหนึ่งในสามของบริษัท และเลื่อนตำแหน่งคนรุ่นใหม่จำนวนมาก
ในเวลาเพียงครึ่งปี ทั้งกลุ่มบริษัทหลินซื่อได้เปลี่ยนโฉมใหม่ ผลประกอบการเพิ่มขึ้นเป็นสองเท่าเมื่อเทียบกับปีก่อน
มีข่าวลือว่า ประธานหญิงคนนี้ไม่เพียงแต่มีความสามารถโดดเด่น แต่ยังมีหน้าตาสวยมาก แม้แต่เมื่อเทียบกับดาราดังในทีวีก็ไม่แพ้กัน หรืออาจจะโดดเด่นกว่าด้วยซ้ำ แต่ดูเหมือนนิสัยของเธอจะไม่ค่อยดีนัก ค่อนข้างเย็นชา จึงถูกหลายคนเรียกว่า "ประธานสาวหัวใจน้ำแข็ง"
"พี่หยุ่น พี่ปลดประจำการมาครึ่งปีแล้ว การส่งอาหารแบบนี้ไม่ใช่ทางออกนะ"
ฟางไห่รินเหล้าให้ฮันอวี่เพิ่ม พูดต่อว่า "ช่วงนี้คุณปู่หลินกำลังหาคนเก่งๆ มาช่วยคุ้มครองหลานสาว พอผมได้ข่าวนี้ ก็นึกถึงพี่ทันที"
"พี่เคยเป็นหัวหน้าทีมของพวกเรา มีฝีมือแกร่ง สมองก็ปราดเปรื่อง แม้จะปลดประจำการเพราะบาดเจ็บ แต่แค่คุ้มครองผู้หญิงคนหนึ่ง ก็ไม่ใช่เรื่องยากเลยใช่มั้ย?"
"กลุ่มบริษัทหลินซื่อเสนอเงื่อนไขไม่เลวเลยนะ เงินเดือนสองหมื่น มีที่พักและอาหารให้ มีประกันสังคมครบ โบนัสสิ้นปีแยกต่างหาก!"
"จะลองพิจารณาดูมั้ย?"
ตอนแรกฮันอวี่ไม่รู้สึกอะไร แต่พอได้ยินว่าเงินเดือนสองหมื่น ยังมีที่พักและอาหารให้ เขาก็เริ่มสนใจ
เงินน้อยนิดก็ทำให้คนกล้าหาญลำบากได้
เพื่อซื้อบ้านแต่งงาน เขาได้มอบเงินปลดประจำการสามแสนและเงินเก็บสองแสนของแม่บุญธรรม รวมห้าแสนให้กับแฟนสาวหลี่เหมิงถิง
แต่ราคาบ้านในเมืองจินหลิงแพงมาก เงินดาวน์ต้องใช้อย่างน้อยเจ็ดแสน
ในช่วงครึ่งปีที่ผ่านมา เพื่อหาเงินซื้อบ้าน ฮันอวี่ได้เช่าห้องเก่าขนาดสามสิบตารางเมตรในเขตเมืองเก่า ทุกวันต้องออกไปส่งอาหารตั้งแต่ก่อนรุ่งสาง แม้จะทำแบบนั้น ก็ยังขาดอีกมาก
"ตกลง!"
เพื่อเงิน ฮันอวี่ยกแก้วเหล้าขึ้น "อาไห่ ผมฟังนายจัดการ..."
"เยี่ยมเลย! งั้นพี่หยุ่น รอสักครู่นะ"
ฟางไห่ที่ทำภารกิจสำเร็จถอนหายใจโล่งอก เขาหยิบโทรศัพท์มือถือเดินออกไป
ห้านาทีต่อมา ฟางไห่เดินกลับเข้ามาพร้อมรอยยิ้ม "พี่หยุ่น ผมเพิ่งคุยโทรศัพท์กับคุณปู่หลินเสร็จ เขาบอกว่าตอนนี้คุณหนูหลินอยู่ที่โรงแรมนานาชาติคาบสมุทร ห้อง 1608 ให้พี่ไปสัมภาษณ์กับเธอตอนนี้"
ตอนนี้?
ฮันอวี่มองนาฬิกาในร้าน สี่ทุ่ม ไปสัมภาษณ์ที่โรงแรมเวลานี้เหรอ?
ไม่เหมาะสมนักหรอก?
"คุณหลินมีงานยุ่งมากมาย ปกติแล้วไม่มีเวลามาสัมภาษณ์คุณโดยเฉพาะหรอก"
ดูเหมือนฟางไห่จะเห็นความสงสัยในใจของฮันอวี่ จึงพูดว่า "รีบๆ หน่อย เปลี่ยนชุดส่งอาหารออก หวีผม แต่งตัวให้ดูดีหน่อย"
"บอดี้การ์ดก็ต้องมีลักษณะของบอดี้การ์ดสิ"
...
อีกด้านหนึ่ง ที่โรงแรมนานาชาติคาบสมุทร ห้อง 1608
หญิงสาวในชุดนอนผ้าฝ้ายสีขาว ผมยาวถูกห่อด้วยหมวกอาบน้ำ เดินออกมาจากห้องน้ำ
หญิงคนนี้มีดวงตาสวยใสดั่งสายน้ำในฤดูใบไม้ร่วง คิ้วโก่งดั่งจันทร์เสี้ยว ขนตายาว ริมฝีปากแดงสดน่าหลงใหล ใบหน้างดงามจนพูดไม่ออก ประกอบกับบุคลิกอันสูงส่ง ราวกับนางฟ้าที่ลงมาจากวังสวรรค์
อาจเพราะแช่อ่างอาบน้ำนานเกินไป ผิวของเธอขึ้นสีแดงระเรื่อดั่งดอกท้อบานในเดือนสาม
ผิวที่เผยออกมาขาวดั่งหิมะ นุ่มนวลเนียนละเอียด โดยเฉพาะขาเรียวยาวขาวผ่อง ดูน่าหลงใหลยิ่งนัก
"คุณปู่ก็นะ ให้ฉันมาสัมภาษณ์บอดี้การ์ดเองแท้ๆ"
หญิงสาวนั่งที่โต๊ะเครื่องแป้ง หยิบนมอุ่นที่ผู้ช่วยส่งมาให้ก่อนหน้านี้ จิบสองครั้ง จากนั้นก็นั่งที่โต๊ะ ทำงานเอกสารที่ยังไม่เสร็จต่อ
ในฐานะประธานบริหารคนปัจจุบันของกลุ่มบริษัทหลินซื่อ หลินชิงหยาต้องอ่านและเซ็นเอกสารเกือบร้อยฉบับทุกวัน มักจะยุ่งจนถึงหลังสี่ทุ่ม
นี่ไง เพิ่งทานข้าวกับลูกค้าเสร็จกลับมาที่โรงแรม หลินชิงหยาแช่น้ำอย่างง่ายๆ ก็เริ่มทำงานอีกแล้ว
"เซียวเหยียนทำงานยังไงกัน! ไม่รู้หรือว่าฉันชอบน้ำมันหอมกลิ่นมะลิ?"
เมื่อเห็นน้ำมันหอมบนโต๊ะ หลินชิงหยาขมวดคิ้วเล็กน้อย
ขณะที่เธอกำลังจะโทรหาเซียวเหยียนให้เปลี่ยนน้ำมันหอม จู่ๆ ศีรษะก็เวียนหนัก ใบหน้าแดงก่ำราวกับเมฆสีแดงยามพระอาทิตย์ตก
หลินชิงหยารู้สึกว่าอากาศร้อนขึ้นเรื่อยๆ เธอปรับอุณหภูมิห้องให้ต่ำที่สุด แต่ก็ไม่สามารถบรรเทาได้ เธอถอดเสื้อนอนผ้าฝ้ายออก เหลือเพียงชุดชั้นในที่แนบเนื้อ เผยให้เห็นผิวขาวนวลเนียน แม้จะทำเช่นนั้น ก็ยังไม่สามารถลดความร้อนได้
หลินชิงหยารู้สึกร้อนรุ่มทั่วร่าง เธอรู้สึกราวกับมีไฟร้อนแรงกำลังเผาไหม้อยู่ในร่างกาย จะเผาเธอให้ตายไปเสียให้ได้
"ก๊อก ก๊อก!"
ในตอนนั้น มีเสียงเคาะประตูดังมาจากนอกห้อง
ฮันอวี่ในชุดเสื้อเชิ้ตลายตาราง กางเกงยีนส์สีน้ำเงิน ยืนอยู่หน้าประตูห้อง เคาะประตู "สวัสดีครับคุณหลิน ผมฮันอวี่ มาสัมภาษณ์งานบอดี้การ์ด..."
ยังพูดไม่ทันจบ โครม! ประตูก็เปิดออก
หญิงงามเลอโฉม หน้าแดงดั่งดอกท้อ ในชุดบางเบา ราวกับคนบ้าโผเข้ากอดร่างของฮันอวี่ ริมฝีปากแดงดั่งชาดจูบลงบนแก้มของฮันอวี่ทันที
"คุณ...คุณหลิน?"
ฮันอวี่ชะงักไป ยังไม่ทันได้คิดอะไรต่อ อีกฝ่ายก็ลากเขาเข้าไปในห้องแล้ว
โครม! ประตูปิดลง
เมื่อเข้ามาในห้อง คุณหลินที่ร่างกายร้อนผ่าว หน้าแดงก่ำ ก็เกาะกอดร่างของฮันอวี่แน่นราวกับปลาหมึกยักษ์
ฮันอวี่กลัวจะทำร้างอีกฝ่าย เพราะอีกฝ่ายเป็นผู้หญิงที่บอบบาง ยิ่งไปกว่านั้นยังเป็นนายจ้างของเขา
เขาพยายามควบคุมแรง หวังจะแกะแขนของคุณหลินออก
แต่ใครจะคิด เท้าพลาดสะดุด ทั้งสองคนล้มลงบนเตียงพร้อมกัน
เขาสูดหายใจลึก บังคับตัวเองให้สงบลง "คุณหลิน ใจเย็นๆ..."
แต่ว่า!
ในวินาถัดมา สีหน้าของฮันอวี่เปลี่ยนไปทันที คลื่นความร้อนถาโถมเข้ามาในร่างกาย เขาเงยหน้าขึ้นมองน้ำมันหอมบนโต๊ะอย่างรวดเร็ว
"ไม่ดีแล้ว! โดนเข้าให้แล้ว..."
...