ฟิ้ว—
เงาของลูกธนูพุ่งทะยานผ่านอากาศ พร้อมเสียงหวีดแหลมคม พุ่งเข้าใส่นกเหยี่ยวทุ่งเหล็กที่กำลังบินร่อนอยู่บนท้องฟ้าดั่งสายฟ้า
ลูกธนูดอกนี้ บรรจุพลังการล็อกเป้าด้วยสายตาพิเศษของดวงตาซ้ายอันทรงพลังของเจ้าเฟิง รวมถึงการคำนวณเส้นทาง และความเข้าใจในตำราสูงสุดระดับกลาง "ตำราธนูหลายดาวเหมือนดาวตก"
"เจี๊ยก—"
เสียงร้องแหลมปนโกรธของนกเหยี่ยวดังก้องท้องฟ้า
เห็นนกเหยี่ยวทุ่งเหล็กถูกลูกธนูพิษปักที่ท้อง เลือดย้อมขนปีกแดงฉาน ก่อนจะพุ่งเข้าโจมตีเจ้าเฟิงอย่างดุดัน
"แย่แล้ว!"
สีหน้าเจ้าเฟิงเปลี่ยนไป รีบใช้วิชาฝึกเบากาย "เทคนิคลอยผ่าน" กระโดดเข้าไปในป่าทึบเบื้องล่าง
ลูกธนูของเจ้าเฟิงแม้จะยิงถูกเป้า แต่ไม่ได้ปักเข้าจุดสำคัญ
ความเร็วในการตอบสนอง ความเร็วในการบิน พลังป้องกันของนกเหยี่ยวทุ่งเหล็กนั้นเหนือกว่าสัตว์ล่าทั่วไปมาก จนแทบจะจัดอยู่ในระดับสัตว์ร้าย
ลูกธนูของเจ้าเฟิงไม่สามารถทำให้มันบาดเจ็บถึงตายได้
ตึง ตึง!
เจ้าเฟิงเคลื่อนไหวดั่งนกนางแอ่น ว่องไวดั่งลิง กระโดดไปมาในป่าทึบ แต่ดวงตาซ้ายยังคงล็อกเป้านกเหยี่ยวทุ่งเหล็กไว้
ฟิ้ว—
ครู่ต่อมา อีกลูกธนูก็พุ่งทะยานออกไป
ครั้งนี้ลูกธนูปักเข้าที่ลำคอนกเหยี่ยวทุ่งเหล็ก แต่กลับไม่ทะลุผ่านลำคอ
"ลำคอมักเป็นจุดอ่อนของสัตว์ป่า พลังป้องกันของนกเหยี่ยวทุ่งเหล็กนี่น่ากลัวจริงๆ"
เจ้าเฟิงรอต่อไปอีกครู่ มองดูนกเหยี่ยวทุ่งเหล็กร้องครวญครางก่อนจะร่วงลงพื้นอย่างน่าเวทนา
ที่แท้ลูกธนูทั้งสองดอกที่เจ้าเฟิงยิงนั้นทาพิษไว้ และดอกที่สองยิงถูกจุดสำคัญ
ตอนนี้นกเหยี่ยวทุ่งเหล็กตายด้วยพิษแล้ว
เจ้าเฟิงถอนหายใจโล่งอก ดวงตาเปล่งประกายยินดี การล่านกเหยี่ยวทุ่งเหล็กจะทำให้เขาได้เงินเจ็ดถึงแปดร้อยเหรียญ
รวมกับงูลายทองที่ล่าได้ก่อนหน้านี้ ตอนนี้ "มูลค่า" ของเจ้าเฟิงมีถึงพันเหรียญ
นี่เป็นทรัพย์สินที่เขาไม่เคยมีมาก่อนในชีวิต
"เงินเท่านี้ คงไม่พอซื้อสมุนไพรล้ำค่าเพื่อก้าวข้ามสู่ระดับสามของเทคนิคนักรบในระยะสั้น
เจ้าเฟิงข่มความตื่นเต้นไว้ กลับมาสงบสติอารมณ์อย่างรวดเร็ว
สามวันต่อมา ร่างของเจ้าเฟิงพุ่งทะยานไปมาเหนือป่าริมขอบป่าเฮิงอวิ๋นเทียน
ทุกครั้งที่เจ้าเฟิงดึงสายคันธนู จะมีเสียงร้องโหยหวนของสัตว์ป่าและนกตามมา
"ตะขาบห้าพิษ พิษรุนแรง ใช้แช่เหล้ายาเพื่อเสริมร่างกายได้ มูลค่าสองร้อยเหรียญ..."
"เหยี่ยวลมฟ้า พลังเทียบเท่าระดับสามของว่ายเดา มูลค่าเก้าร้อยเหรียญ..."
"หมูป่าลายดำ พลังใกล้เคียงระดับสามของเทคนิคนักรบ มูลค่าสี่ร้อยเหรียญ..."
...
เพื่อล่าสัตว์ป่าให้ได้มากขึ้นและได้เงินมากขึ้น เจ้าเฟิงทุ่มเทฝึกฝน "เทคนิคลอยผ่าน" และ "ตำราธนูหลายดาวเหมือนดาวตก" อย่างเต็มที่
ผ่านความพยายามในช่วงไม่กี่วันนี้ ส่วนแรกของวิชาฝึกเบากาย "เทคนิคลอยผ่าน" ถูกเจ้าเฟิงฝึกจนถึงขั้นเริ่มการพัฒนาระยะเล็กน้อย
ตอนนี้ความเร็วของเขาคงเหนือกว่าลูกศิษย์นักรบระดับสามในตระกูล อาจจะใกล้เคียงกับนักรบระดับสี่ด้วยซ้ำ
"ตำราธนูหลายดาวเหมือนดาวตก" ยิ่งฝึกได้อย่างง่ายดายจนถึงระดับความสำเร็จใหญ่ เกือบจะถึงจุดสูงสุด
เจ้าเฟิงอดรู้สึกไม่ได้ว่าตัวเองเกิดมาเป็นนักธนูเทพ
ตอนนี้ถ้าให้เขาต่อกรกับ "นกเหยี่ยวทุ่งเหล็ก" อีกครั้ง แค่ยิงหนึ่งลูกก็สามารถยิงถูกจุดสำคัญ และพลังทำลายล้างก็เพิ่มขึ้นมาก ทำให้สามารถฆ่าได้ในการโจมตีครั้งเดียว
ในสามวันนี้ ผลงานของเขาก็ไม่น้อย ล่านกเหยี่ยวทุ่งเหล็กได้อีกสองตัว และสัตว์ป่าอื่นๆ อีกเจ็ดแปดชนิด
"ตอนนี้วัตถุดิบที่ได้จากการล่าสัตว์ของฉัน คงมีมูลค่าราวสามถึงสี่พันเหรียญ"
เจ้าเฟิงจัดเก็บของลงถุงใหญ่สองใบ ใบหน้าเต็มไปด้วยความภาคภูมิใจ
เป้าหมายที่เขาล่ามีจุดเด่นอย่างหนึ่ง คือขนาดไม่ใหญ่มาก แต่อันตรายมาก ยากที่จะล่า ดังนั้นมูลค่าจึงสูง
ผลงานในตอนนี้ เจ้าเฟิงค่อนข้างพอใจ และเตรียมเดินทางกลับ
ระหว่างทางกลับ เขายังคงใช้ดวงตาซ้ายค้นหาเป้าหมายในการล่า
เพราะในป่าทึบ วิสัยทัศน์จำกัด เขาไม่อาจรับประกันได้ว่าจะไม่มีเป้าหมายที่พลาดไป
โฮก—
ในตอนนั้นเอง ทางเหนือของป่าเฮิงอวิ๋นเทียน มีเสียงคำรามของเสือดังสนั่นฟ้า
เสียงคำรามนั้น ทำให้เลือดลมในร่างเจ้าเฟิงปั่นป่วน แก้วหูเจ็บปวด ลมพัดกระโชก ทรายปลิวว่อน
"นี่มันสัตว์ป่าอะไรกัน ถึงได้มีพลังน่าเกรงขามขนาดนี้"
เจ้าเฟิงตกใจมาก
เขารีบเร่งใช้ดวงตาซ้าย วิสัยทัศน์พุ่งทะลวงไปไกลสี่ห้าลี้ในชั่วพริบตา เห็นเสือร้ายหัวเขียวตัวหนึ่งยาวถึงสี่ห้าเมตร
เสือร้ายหัวเขียวนั้น ตัวใหญ่กว่าเสือทั่วไปเกือบครึ่งหนึ่ง ร่างกายแผ่อารมณ์อันตรายน่าสะพรึงกลัว เสียงคำรามสั่นสะเทือนป่าในรัศมีสิบลี้ ทำให้สิ่งมีชีวิตทั้งหลายหมอบกราบสั่นเทิ้ม
"วิ่งหนีเร็ว! 'เสือหัวเขียวพระเจ้า' ตัวนี้ก้าวขึ้นสู่ระดับสัตว์ร้ายแล้ว พลังเทียบเท่ามารยาทณ์สี่ชั้น"
เด็กหนุ่มห้าหกคนที่มีพลังระหว่างระดับสองและสามของเทคนิคนักรบ วิ่งหนีอย่างตื่นตระหนก
"แยกกันหนี!"
เด็กหนุ่มที่มีแผลเป็นซึ่งนำหน้า อายุราวสิบห้าสิบหกปี พลังของเขาถึงจุดสูงสุดของระดับสามของเทคนิคนักรบ ถือดาบยาวเล่มหนึ่ง ฟันเบาๆ ทีเดียว ต้นไม้ใหญ่ที่ต้องใช้คนสองคนโอบ ก็ถูกฟันขาดเป็นสองท่อน ขัดขวางการบุกของเสือหัวเขียวพระเจ้าได้เล็กน้อย
ตูม!
เสือหัวเขียวพระเจ้าตวัดกรงเล็บ กลับทำให้ต้นไม้แตกกระจายเป็นเสี่ยงๆ
"พลังของสัตว์ร้าย น่ากลัวจริงๆ"
เจ้าเฟิงตกใจในใจ
เมื่อสัตว์ป่าก้าวขึ้นสู่ระดับสัตว์ร้าย อย่างน้อยต้องใช้นักรบระดับสี่ขึ้นไปถึงจะต่อสู้ได้
พลังการตวัดกรงเล็บของเสือหัวเขียวพระเจ้า แม้แต่เจ้าเฟิงสองสามคนรวมกัน ก็สามารถฆ่าได้ในการโจมตีครั้งเดียว
"ซินเฟย! ระวัง—"
เด็กหนุ่มบางคนร้องตะโกนขึ้น
เห็นเสือหัวเขียวพระเจ้าไล่ตามเด็กหนุ่มที่มีพลังแข็งแกร่งที่สุด ก็คือเด็กหนุ่มที่มีแผลเป็นที่พวกเขาเรียกว่าซินเฟย
"แซ่ซิน? พวกเขาคงเป็นลูกหลานของ 'ตระกูลซิน' หนึ่งในสามตระกูลใหญ่ของเมืองอวี๋หยาง"
เจ้าเฟิงตกใจพลางเห็นสัญลักษณ์บนเสื้อผ้าของเด็กหนุ่มเหล่านั้น ก็ได้คำตอบที่แน่ชัด
ตูม ตูม ตูม—
ที่ที่เสือหัวเขียวพระเจ้าผ่านไป ต้นไม้ล้มระเนระนาด ทุกสิ่งที่ขวางหน้ามันแตกกระจายในพริบตา
ถ้าเป็นลูกศิษย์นักรบทั่วไป คงดื่มน้ำพิษตายไปแล้ว
แต่เจ้าเฟิงพบว่าพลังของ "ซินเฟย" นั้นแข็งแกร่งน่ากลัว ฝึกฝนวิชาดาบสูงสุด และตัวเขาเองก็มีการศึกษาศิลปะการต่อสู้ที่เบากายระดับสูง
"ซินเฟยฟันต้นไม้ใหญ่ที่ต้องใช้คนสองคนโอบด้วยดาบเพียงครั้งเดียว พลังของเขาแข็งแกร่งกว่านักรบระดับสามทั่วไปถึงเท่าตัว คงไม่แพ้ 'เจ้าอี้เจียน' แห่งตระกูลเจ้า"
เจ้าเฟิงอดที่จะตกตะลึงไม่ได้
"รีบช่วยซินเฟยเร็ว!"
ลูกหลานตระกูลซินอีกสองสามคนหยิบคันธนูยาวออกมา โจมตีเสือร้ายหัวเขียวจากระยะไกล
แต่การโจมตีของพวกเขาเพียงแค่ดึงดูดความสนใจของเสือร้ายหัวเขียวเท่านั้น
พลังป้องกันของเสือร้ายหัวเขียวแข็งแกร่งกว่านกเหยี่ยวทุ่งเหล็กถึงสองสามเท่า การโจมตีที่ต่ำกว่าระดับสี่เป็นเพียงแค่การจั้กจี้เท่านั้น
"ถ้าสามารถล่า 'เสือหัวเขียวพระเจ้า' สำเร็จ จะมีมูลค่าถึงสองถึงสามหมื่นตำลึง เท่ากับการฆ่าสัตว์ป่าหลายสิบตัว"
เจ้าเฟิงสายตาวาบขึ้น เขาตัดสินใจอย่างกล้าหาญ
ตึง! ตึง! ...
เขารีบใช้เทคนิคลอยผ่าน กระโดดไปมาบนยอดไม้ มุ่งหน้าไปยังจุดเกิดเหตุ
เมื่อเจ้าเฟิงมาถึง ลูกหลานตระกูลซินห้าหกคนกำลังตกอยู่ในอันตรายจากการโจมตีของเสือหัวเขียวพระเจ้า
"ดาบซิ่งลม!"
ดวงตาของซินเฟยเปล่งประกายเย็นเยียบ ดาบยาวฟาดฟันราวกับสายฟ้า เสียงลมหวีดหวิวแหลมเสียดแก้วหู ฟันเข้าที่หน้าผากของ "เสือร้ายหัวเขียว" อย่างรุนแรง
ช่างเป็นดาบที่น่ากลัว!
เจ้าเฟิงอยู่ห่างออกไปหลายร้อยเมตร ตาซ้ายจับจ้องกระบวนท่าดาบนั้น พลังของมันสามารถฆ่านักรบระดับสามธรรมดาสองคนได้ในพริบตา แม้แต่ตัวเขาเองก็ไม่อาจต้านทานได้โดยตรง
เขายังรู้สึกได้ถึงพลังสีฟ้าอ่อนๆ ที่เคลื่อนไหวในร่างของซินเฟย ซึ่งเป็นสัญญาณว่าพลังภายในของนักรบกำลังจะสำเร็จ
ฉึก โครม --
ใบดาบฟันถูก "เสือร้ายหัวเขียว" ลึกเพียงครึ่งนิ้ว ทันใดนั้นพลังมหาศาลก็กระแทกให้ซินเฟยกระเด็นไปพร้อมกับกระอักเลือด
พลังของดาบนั้นแทบจะเทียบเท่ากับนักรบระดับสี่ตัวจริง ถึงกับทำให้สัตว์ร้ายบาดเจ็บได้
คำราม --
เสือหัวเขียวพระเจ้าคำรามดังลั่น พุ่งเข้าใส่ซินเฟยด้วยความเร็วที่มากขึ้น
ซินเฟยในฐานะที่เป็น "ผู้ฝึกหัดวารยุทธ์" ใช้วิชาฝึกเบากายระดับสูงหลบหลีกการโจมตีได้
แต่การใช้ดาบอันน่าตกใจเมื่อครู่ทำให้เขาสูญเสียพลังมาก ภายใต้การโจมตีอย่างบ้าคลั่งของเสือหัวเขียวพระเจ้า เขาตกอยู่ในสถานการณ์อันตราย
"ดาบซิ่งลม!"
ซินเฟยรวบรวมพลังทั้งหมดในร่าง ฟาดฟันดาบอันเฉียบคมอีกครั้ง ทิ้งรอยแผลเลือดไว้บนหน้าผากของเสือหัวเขียวพระเจ้าอีกแผล
และร่างของเขาก็ถูกกระแทกกระเด็นอีกครั้ง กระอักเลือดพิงต้นไม้ใหญ่
คำราม!
เสือหัวเขียวพระเจ้าอ้าปากกว้างพุ่งเข้าใส่ซินเฟย ซึ่งเขาหมดแรงเกือบสิ้น ยากที่จะหลบหนี
"ซินเฟย!"
ลูกหลานตระกูลซินร้องตะโกน เห็นซินเฟยกำลังจะถูกปากเลือดกัดกิน
ตึง ฉิว --
ทันใดนั้น เงาลูกธนูพุ่งทะลุช่องว่างระหว่างกิ่งไม้และใบไม้ พุ่งเข้าปักเสือหัวเขียวพระเจ้าอย่างแม่นยำ
โอ๊ย คำราม --
เสือหัวเขียวพระเจ้าส่งเสียงร้องด้วยความเจ็บปวดสุดขีด ในชั่วพริบตา ลมพัดกระโชกไปทั่วรัศมีหลายลี้ สะเทือนขวัญผู้คน
ลูกหลานตระกูลซินทั้งหมดตะลึง เห็นดวงตาของเสือหัวเขียวพระเจ้าถูกลูกธนูปักเข้า เลือดไหลนองออกมา...
แม้เสือหัวเขียวพระเจ้าจะมีพลังป้องกันแข็งแกร่ง แต่ดวงตาก็ยังเป็นจุดอ่อนที่สุด
ภายใต้เสียงคำรามด้วยความโกรธแค้น เสือหัวเขียวพระเจ้าหันไปมองหา "ต้นตอของเรื่องร้าย" ที่ยิงธนูนั้น ทำให้ซินเฟยรอดพ้นจากอันตราย
แต่มองไปรอบๆ ป่าไม้ กลับไม่เห็นร่างของต้นเหตุแม้แต่น้อย
"เกือบไป!"
เจ้าเฟิงซ่อนตัวอยู่หลังกิ่งของต้นไม้โบราณที่สูงตระหง่าน ห่างจากเสือหัวเขียวพระเจ้าเพียงร้อยกว่าเมตร เหงื่อเย็นผุดซึม
ในขณะที่เสือหัวเขียวพระเจ้ากำลังคำรามด้วยความคลั่ง ลูกหลานตระกูลซินหลายคนรีบหนีทันที
อย่างไรก็ตาม เสือหัวเขียวพระเจ้าที่สูญเสียเป้าหมายไม่ยอมปล่อยพวกเขาไป โจมตีอย่างบ้าคลั่งอีกครั้ง
"อ๊าก..."
พร้อมกับเสียงกรีดร้อง ลูกศิษย์ตระกูลซินระดับสองคนหนึ่งถูกเสือหัวเขียวพระเจ้าฉีกร่างด้วยกรงเล็บ
ภาพนั้นทำให้เจ้าเฟิงที่อยู่ไม่ไกลรู้สึกหนาวสะท้าน
เห็นลูกหลานตระกูลซินตกอยู่ในอันตรายอีกครั้ง อาจจะถูกสังหารทั้งหมด
ตึง ฉิว --
พร้อมกับเสียงสายธนู เงาลูกธนูอีกดอกพุ่งผ่านอากาศ พุ่งเข้าใส่ดวงตาอีกข้างของเสือหัวเขียวพระเจ้า
คำราม!
เสือหัวเขียวพระเจ้าคำรามดัง หลับตา ลูกธนูนั้นเพียงแค่ทำให้หนังเสือถลอกเท่านั้น
"เฮ้อ"
เจ้าเฟิงที่ซ่อนตัวอยู่ในที่มืดส่ายหน้า
ไม่ใช่ว่าวิชาธนูของเขาไม่เก่งพอ แต่เพราะเสือหัวเขียวพระเจ้าระวังตัวแล้ว กลยุทธ์เดิมยากที่จะสำเร็จอีก
"ดาบซิ่งลม!"
ฉวยโอกาสนี้ ซินเฟยฟาดฟันดาบอันเฉียบคมอีกครั้ง ฟันลงบนหน้าผากของเสือหัวเขียว เพิ่มความเสียหายจากบาดแผลก่อนหน้า
ในทันใด บนหน้าผากของเสือหัวเขียวพระเจ้าเกิดรอยแผลลึกสองนิ้ว
"โอกาสดี --"
ตาของเจ้าเฟิงเป็นประกาย ดึงสายธนู โจมตีติดต่อกันหลายครั้ง
ทุกลูกธนูที่เขายิงออกไปแม่นยำ ปักเข้าที่บาดแผลบนหน้าผากของเสือหัวเขียวพระเจ้า
ทุกลูกธนูทำให้บาดแผลบนหน้าผากของเสือหัวเขียวพระเจ้าขยายใหญ่ขึ้นเรื่อยๆ
เมื่อเวลาผ่านไป การโจมตีของเสือหัวเขียวพระเจ้าค่อยๆ อ่อนแรงลง
หนึ่งคือบาดแผลที่สะสม สองคือพิษจากลูกธนูที่ซึมเข้าสู่จุดสำคัญที่ศีรษะ รวมถึงลูกธนูที่ปักตาก่อนหน้านี้
ตอนนี้ เห็นได้ชัดว่าเสือหัวเขียวพระเจ้าใกล้จะหมดแรง หันหลังวิ่งเข้าไปในป่าเฮิงอวิ๋นเทียนลึก
"ไล่ตาม!"
ลูกหลานตระกูลซินกัดฟันด้วยความแค้น ต้องการฆ่าเสือหัวเขียวพระเจ้าให้ร่างแหลกเป็นหมื่นชิ้น เพื่อแก้แค้นให้เพื่อน
อย่างไรก็ตาม แม้เสือหัวเขียวพระเจ้าจะบาดเจ็บสาหัส แต่ความเร็วยังสูงมาก ไม่ใช่สิ่งที่ลูกศิษย์นักรบระดับสองและสามจะรับมือได้
มีเพียงซินเฟยที่มีพลังระดับผู้ฝึกหัดวารยุทธ์ที่พอจะไล่ตามทัน แต่ตอนนี้เขาหมดแรงแล้ว มีบาดแผลเต็มตัว ไม่มีพละกำลังมากพอ
"ฮ่าๆ! โอกาสดี...จะหนีไปไหน!"
เจ้าเฟิงดีใจจนใจเต้น ใช้เทคนิคลอยผ่าน กระโดดไปมาบนยอดไม้ ไล่ตามเสือหัวเขียวพระเจ้าได้อย่างง่ายดาย
ในสายตาของเขา เสือหัวเขียวพระเจ้าเป็นตัวแทนของทรัพย์สินมหาศาลถึงสองถึงสามหมื่นตำลึง