"เข้ามาก่อนสิ" หลี่อี้เฟยเชิญเมิ่งเสี่ยวเฟยเข้ามาแล้วพูดว่า "ลองดูสิว่าทำกุญแจหล่นในบ้านผมหรือเปล่า"
"อ๋อๆ อาจจะเป็นไปได้นะ" เมิ่งเสี่ยวเฟยดวงตาเป็นประกายขึ้นมาทันที แล้วก็เริ่มค้นหาในบ้านของหลี่อี้เฟย ในห้องนั่งเล่นไม่มี ในครัวก็ไม่มี ในห้องน้ำก็ไม่มี สุดท้ายยัยนี่ถึงกับวิ่งเข้าไปในห้องนอนของหลี่อี้เฟยเลย
"เฮ้ย เธอเข้าไปในห้องนอนฉันไม่ได้นะ" หลี่อี้เฟยตามเข้าไปแล้วถามอย่างจนปัญญา โชคดีที่ห้องของเขายังค่อนข้างสะอาด และไม่มีอะไรที่ไม่เหมาะสมสำหรับเด็ก ไม่งั้นคงจะน่าอายมาก
"อ๋อ... จริงด้วย ฉันไม่เคยเข้าห้องนี้มาก่อน" เมิ่งเสี่ยวเฟยขยี้ผมแล้วยักไหล่พูดว่า "ดูท่าคงลืมเอาออกมาจากบ้านแน่ๆ"
หลี่อี้เฟยถามว่า "แล้วมีกุญแจสำรองที่อื่นไหม เช่น ที่เจ้าของบ้าน หรือที่นิติบุคคล?"
"เจ้าของบ้านไปต่างประเทศแล้ว นิติบุคคลก็ไม่มีกุญแจ ฉันเคยถามแล้ว โอ๊ย ฉันทำไมโง่จังเลย ทำไมไม่เอากุญแจไปฝากไว้ที่นิติบุคคลสักดอก ถ้างั้นตอนทำกุญแจหายก็แค่ให้นิติบุคคลมาเปิดให้ก็ได้"
หลี่อี้เฟยเส้นเลือดขมับปูดโปนอีกครั้ง พูดว่า "งั้นเธอคงทำกุญแจหายบ่อยสินะ?"
