ความอับอายและความเจ็บปวดที่ไม่มีที่สิ้นสุดพลุ่งขึ้นมาในใจ เฉิงชูเหยียนไม่อาจกลั้นน้ำตาเอาไว้ได้อีกต่อไป น้ำตาใสๆ สองสายไหลลงมาตามแก้มอันงดงามของเธอ
ปู่เชิงไม่แยแสแม้แต่น้อย เหลือบมองเธอเบาๆ แล้วตัดสินใจ
"ตกลงตามนี้ ภายในวันนี้เธอต้องหย่าให้เสร็จ พรุ่งนี้ฉันจะส่งคนไปที่ตระกูลซง"
"หึ ใครตกลงกับคุณ? เรื่องของผมกับภรรยา ยังไม่ถึงคราวที่พวกคุณจะมาจัดการ!"
เสียงเย็นเยียบดั่งมีดปรากฏขึ้น ชายร่างสูงผลักประตูห้องประชุมเดินตรงเข้ามา ทั่วร่างแผ่กระจายความเย็นยะเยือก
"คนนี้ใครกัน?"
"ไม่รู้จัก ทำไมถึงบุกเข้ามาได้?"
เฉิงชูเหยียนเงยหน้าขึ้นมอง เมื่อเห็นว่าเป็นใครก็อ้าปากค้างด้วยความไม่อยากเชื่อ
"หลินเฉิน? ทำไม...ทำไมคุณถึงมาที่นี่?"
ท่ามกลางสายตาสงสัยของทุกคน หลินเฉินเดินไปยืนข้างเฉิงชูเหยียน เช็ดรอยน้ำตาที่ยังไม่แห้งบนใบหน้าเธออย่างอ่อนโยน
"ไม่เป็นไร สิ่งที่เธอไม่เต็มใจ ไม่มีใครบังคับเธอได้"
เฉิงชูเหยียนมองใบหน้าของหลินเฉินอย่างงงงัน
คำพูดของเขาเต็มไปด้วยความมั่นใจและความแน่วแน่อย่างที่สุด ราวกับว่าแค่มีเขาอยู่ ก็จะไม่มีใครสามารถรังแกเธอได้อีก
