ในสายตาของเขา คนขลาดคือคนขลาด แม้จะให้มีดเขา เขาก็คงใช้แค่หั่นผักเท่านั้น
และในตอนนี้ ไม่เพียงแต่สายตาของเสี่ยวเจิ้งจะจ้องมองจางเต่าเท่านั้น แม้แต่ฉู่เสี่ยวหรานก็ได้รับอิทธิพลจากคำพูดของเสี่ยวเจิ้งด้วย
ในขณะนี้ เธอรู้สึกว่าเสี่ยวเจิ้งเหมือนกลายเป็นคนละคน กลายเป็นผู้ชายที่แท้จริง ทำให้สาวน้อยที่มีหัวใจเป็นสาววัยรุ่นคนนี้รู้สึกสั่นสะเทือนในใจ
"ศักดิ์ศรีต้องปกป้องด้วยตัวเอง ผมเลือกศักดิ์ศรี!" ทันใดนั้น จางเต่าก็ตะโกนขึ้นมา
รับขวดน้ำจากมือของเสี่ยวเจิ้ง หน้าตาบึ้งตึงเดินไปหน้าเติ้งหรงกวาง
เติ้งหรงกวางตกใจ
คนที่ปกติถูกเขารังแกว่าอ่อนแอไร้ความสามารถกลับเดินมาหาเขาจริงๆ
"แซ่จาง นายอยากตายหรือไง?"
เติ้งหรงกวางตะโกน
"ไอ้เหี้ย!"
จางเต่าเตะเข้าที่ท้องของเติ้งหรงกวาง เติ้งหรงกวางถูกเตะล้มลงกับพื้น
"ไอ้แซ่เติ้ง แกคิดว่ากูเป็นคนขี้ขลาดจริงๆ หรือไง? กูแค่ยอมแกมาตลอด แกคิดว่ากูไม่กล้าทำอะไรแกจริงๆ หรือ!!"
จางเต่าหยิบขวดน้ำสาดใส่หน้าเติ้งหรงกวาง
ชกต่อยเติ้งหรงกวางอย่างบ้าคลั่ง ราวกับว่าความอัดอั้นที่สะสมมานานได้ระเบิดออกมาหมดสิ้น
"โอ๊ย...โอ๊ย..."
เติ้งหรงกวางร้องโอดโอยด้วยความเจ็บปวด
