"จะไปจริงๆ เหรอ?"
เย่หงซิ่วลังเลอยู่บ้าง เพราะคนที่คอยเฝ้าสำนักดาบไร้จิตใจคือเฒ่าท่านที่สองสูงสุด ผู้แข็งแกร่งระดับวู่ตี้ชูชี่เตียนเฟิง พวกเขาไม่มีทางชนะได้เลย
"ไปสิ!"
จื้อซินพยักหน้าอย่างมุ่งมั่น
จื้อเฉินก็เห็นด้วย พูดว่า "พวกเราอยากไปจงโจวเร็วๆ นี่นา"
"ก็ได้ งั้นก็ลองสู้ตายดูสักตั้ง"
เย่หงซิ่วกัดฟันพูด สีหน้าเหมือนคนที่พร้อมจะเสียสละ
"แค่ไปขโมยของในบ้านเขาเองนะ เรื่องใหญ่อะไร ไม่ต้องตายหรอก"
จื้อเฉินโบกมือป้อมๆ พูดอย่างยิ้มแย้ม
เย่หงซิ่วกลอกตา นี่มันการไปขโมยบ้านของฮ่องเต้วู่นะ เรื่องนี้ไม่ใหญ่เหรอ?
จื้อซินหยิบโทเค็นขึ้นมาป้อนพลังลายเซียน เตรียมจะเปิดข้อห้ามของเวทมนตร์ แต่กลับพบว่าโทเค็นไม่มีปฏิกิริยาอะไรเลย จึงถามอย่างสงสัยว่า "ป้าเย่ โทเค็นนี้ทำไมใช้ไม่ได้ล่ะคะ?"
เย่หงซิ่วหยิบโทเค็นในมือขึ้นมา ป้อนระดับพลังพิเศษของตัวเอง อธิบายว่า "โทเค็นนี้จะถูกกระตุ้นได้ด้วยระดับพลังพิเศษของสำนักดาบไร้จิตใจเท่านั้น"
"อ๋อ เป็นอย่างนี้นี่เอง"
จื้อซินเข้าใจแล้ว จึงเก็บโทเค็นไว้
"ไอ้เย่หงซิ่วบ้านี่"
สี่ยอดซิวซือที่รอดูความสนุกอยู่เห็นเหตุการณ์แบบนี้ ก็ด่าในใจทันที
