"น้องเทพศพ?"
จินหงได้ยินชื่อเรียกนี้ มุมปากกระตุกเล็กน้อย พูดด้วยสีหน้าไม่อยากจะเชื่อว่า "เขาเป็นเทพสมัยโบราณนะ อย่างน้อยก็ใหญ่กว่าฉันหมื่นเท่า เธอเรียกเขาว่าพี่ชาย แต่เรียกฉันว่าลุง?"
"เขาหน้าตาดีนี่"
จื้อซินพูดโดยไม่หันหลังกลับมา
หน้าตาดีก็เป็นพี่ชายเหรอ?
นี่มันตรรกะอะไรกัน
เดี๋ยวก่อน!
เธอพูดแบบนี้หมายความว่ายังไง? หมายความว่าฉันหน้าตาไม่ดีเหรอ?
จินหงนึกขึ้นมาได้ทันที ลูบใบหน้าตัวเองแล้วพึมพำเบาๆ ว่า "ตอนหนุ่มๆ ฉันก็หล่อนะ"
"พี่สาว เขามีแหวนวงหนึ่งบนมือ"
ตอนนี้ จื้อเฉินยกมือซ้ายของศพเทพขึ้นมา พูดอย่างตื่นเต้นว่า
"แหวน?"
จื้อซินกะพริบตาโตๆ ถอดแหวนออกจากมือซ้ายของศพเทพ พิจารณาอย่างละเอียด
"พี่สาว นี่คืออะไรครับ? สุ่มหยี่จี้เหรอ?"
จื้อเฉินถามอย่างสงสัย
"ไม่รู้"
จื้อซินส่ายหัว ส่งแหวนให้จื้อเฉิน พูดว่า "น้องชาย อันนี้ให้เธอนะ"
"พี่สาว พี่ไม่เอาเหรอ?"
จื้อเฉินถือแหวนไว้ ถามอย่างสงสัย
"ฉันไม่เอา"
จื้อซินส่ายหัว ดวงตากลมโตคู่นั้นกวาดมองไปบนร่างของศพเทพอีกครั้ง
"โอ้!"
