"จะทำอย่างไรต่อไปล่ะตอนนี้?"
รองผู้นำศักดิ์สิทธิ์แห่งสำนักดาบจ้าวหมาป่าถามด้วยสีหน้าขมวดคิ้ว
"รอ!"
หลางวู่ตี้มองไปที่บ่อที่กำลังดูดซับพลังพึงกรณีอยู่ ดวงตาเป็นประกายวาววับ พูดเสียงทุ้มว่า "รอให้บ่อนั้นดูดซับพลังพึงกรณีให้หมด ตอนนั้นพวกเราก็จะสามารถใช้พลังได้เต็มที่ในหุบเหวเทพยกระนี้"
"ใช่ เหตุที่พวกเราแปดจักรพรรดิ์มารไม่สามารถเอาชนะสัตว์ร้ายระดับจักรพรรดิสามตัวนั้นได้ ก็เพราะพลังพึงกรณีที่นี่มีผลกระทบต่อพวกเรามากเกินไป ถ้าไม่มีพลังพึงกรณีแล้ว สัตว์ร้ายระดับจักรพรรดิสามตัวนั้นจะขัดขวางพวกเราได้อย่างไร?" หลงอวี้ตูก็พูดขึ้นมา
คนอื่นๆ ก็พยักหน้าเห็นด้วย
ในฟ่าเจินของหุบเหวเทพยกระ จินหงมองดูแปดจักรพรรดิ์มารบนท้องฟ้า ขมวดคิ้วเล็กน้อย เตือนว่า "สองเพื่อนน้อย เอาบ่อนั้นกลับมาได้ไหม?"
"เอากลับมาทำไม?"
จื้อซินเอียงหัวน้อยๆ กะพริบตาโตๆ พูดว่า "รอให้บ่อนั้นดูดซับพลังงานเหล่านั้นแล้วเปลี่ยนแปลงมัน พวกเรายังกินได้อีกนะ"
กิน?
จินหงได้ยินแล้วอดกลอกตาไม่ได้ ถึงเวลาแบบนี้แล้วยังคิดถึงแต่เรื่องกินอีก
