เงาร่างของฮ่องเต้วู่ทั้งเจ็ดปรากฏขึ้นบนท้องฟ้าเหนือหุบเหวเทพยกระ มองลงมายังโลงศพเทพที่กำลังเคลื่อนไหวท่ามกลางฝูงสัตว์ร้าย
"เจ้าเด็กซน พวกเจ้าออกมาไม่ได้หรอก ถ้าไม่อยากถูกสัตว์ร้ายกินละก็ ส่งมอบสมบัติทั้งหมดที่มีมา แล้วพวกเราจะปล่อยพวกเจ้าออกไป"
เทพอมตะเซียนหมาป่า หลางวู่ตี้ ประกาศเสียงดัง
พระใหญ่ผู้สูงส่งแห่งชางโจวที่กำลังรักษาตัวอยู่ห่างออกไปได้ยินคำพูดนั้น ขมวดคิ้วเล็กน้อย แต่ไม่ได้พูดอะไร
ตอนนี้ภารกิจของเขาคือการรักษาตัว พิษของสัตว์ร้ายระดับจักรพรรดินั้นน่ากลัวจริงๆ ตอนนี้มันยังคงวิ่งวุ่นอยู่ในร่างกายของเขา
แต่ยิ่งเป็นเช่นนี้ ความแค้นที่มีต่อเด็กซนสองคนนั้นก็ยิ่งรุนแรงขึ้น
หากไม่ใช่เพราะต้องไล่ล่าเด็กซนสองคนนั้น เขาจะกล้าบุกเข้ามาในหุบเหวเทพยกระได้อย่างไร และจะได้รับบาดเจ็บสาหัสเช่นนี้ได้อย่างไร
แบบร่างศึกชูซินควบคุมโลงศพเทพหลบหลีกการโจมตีของสัตว์ร้าย พร้อมกับสร้างภาพลวงตาด้านนอกโลงศพ ร้องเสียงแหลมด้วยน้ำเสียงเด็กๆ ว่า "พวกคนชั่วร้าย ถ้าไม่ไปล่ะก็ ฉันจะไม่สุภาพแล้วนะ"
"ฮ่าๆ ข้าอยากเห็นนักว่าเจ้าจะไม่สุภาพอย่างไร"
หลงอวี้ตูยิ้มเล็กน้อย กล่าว
