"พี่ชายคนโต นี่คือหลวงพ่อแห่งจักรวรรดิใช่ไหม ดูแล้วก็ไม่ได้ใหญ่กว่าศาลาว่าการจังหวัดของเราเท่าไหร่นะ"
จื้อซินขี่อยู่บนหัวของซวงโถวฮัวหลง มองดูคฤหาสน์ขนาดใหญ่เบื้องล่าง ดวงตากลมโตเปล่งประกายความสงสัยเล็กน้อย
ไม่ใช่ว่าหลวงพ่อแห่งจักรวรรดิควรจะใหญ่มากหรอกหรือ? ดูเหมือนจะไม่เหมือนกับที่เล่าลือกันเลย
หลงเสาอวี้รู้สึกใจหายวาบ หรือว่าเด็กคนนี้จะจับพิรุธได้?
เพื่อหลีกเลี่ยงการถูกจับได้ เขาถึงขนาดเปลี่ยนป้ายชื่อที่ว่าการมณฑลซังโจวให้เป็นหลวงพ่อแห่งจักรวรรดิ
"แต่ว่าดูมีบรรยากาศยิ่งใหญ่กว่าศาลาว่าการจังหวัดของเรามากเลยนะ" จื้อเฉินพูดต่อ
หลงเสาอวี้รีบพูดว่า "แน่นอนอยู่แล้ว นี่คือหลวงพ่อแห่งจักรวรรดินะ ต้องดูยิ่งใหญ่กว่าศาลาว่าการจังหวัดอยู่แล้ว เดี๋ยวพี่พาไปพักก่อนนะ"
"ได้ค่ะ ขอบคุณพี่ชายคนโต"
จื้อซินและจื้อเฉินพยักหน้าพร้อมกล่าวขอบคุณพร้อมกัน
พวกเขาก็ไม่เคยไปหลวงพ่อแห่งจักรวรรดิมาก่อน ไม่รู้ว่าหลวงพ่อแห่งจักรวรรดิเป็นอย่างไร จึงไม่ได้สงสัยอะไรมาก
