สี่ชั่วยามต่อมา พี่น้องทั้งสองกลับมาที่ห้องอีกครั้ง
จื้อเฉินถือเจินจีชิ้นหนึ่งขึ้นมาพิจารณา พลางกล่าวอย่างตื่นเต้นว่า "พี่สาว ดูเหมือนสมบัติฟ่าเจินพวกนี้จะทรงพลังมากนะครับ"
จื้อซินพยักหน้า กล่าวว่า "พ่อเคยบอกว่า ยิ่งสมบัติฟ่าเจินทรงพลัง ฟ่าเจินก็จะยิ่งแข็งแกร่ง ถ้าฟ่าเจินนี้ถูกกระตุ้น เราอาจจะทำลายมันไม่ได้จริงๆ"
จื้อเฉินเก็บสมบัติฟ่าเจินเข้าไปในสุ่มหยี่จี้ แล้วพูดอย่างตื่นเต้นว่า "พี่สาว หนูกระตุกของผมรู้สึกถึงสถานที่ที่มีสมบัติมากมาย ที่นั่นน่าจะเป็นที่ที่หลวงพ่อแห่งจักรวรรดิใช้เก็บของมีค่า เราไปดูกันไหมครับ?"
"ไม่ไป!"
จื้อซินกลอกตา พูดอย่างหงุดหงิดว่า "น้องโง่ เรามาช่วยแม่นะ สมบัติมีค่าแค่ไหนก็สู้แม่ไม่ได้หรอก ถ้าเกิดไปรบกวนพวกผู้แข็งแกร่งในหลวงพ่อแห่งจักรวรรดิเข้า จะช่วยแม่ลำบากนะ"
"ก็จริง"
จื้อเฉินพยักหน้า แล้วรีบถามต่อว่า "พี่สาว งั้นตอนนี้เราไปทำลายหลวงพ่อแห่งจักรวรรดิได้หรือยังครับ?"
"ยังไม่ได้"
จื้อซินส่ายหน้า "ในหลวงพ่อแห่งจักรวรรดิมีคนเยอะเกินไป ถ้าบังเอิญไปฆ่าคนตาย ตอนกลางคืนจะฝันร้ายนะ แถมในหลวงพ่อแห่งจักรวรรดิยังมีคนเก่งเยอะ พอเราปรากฏตัวก็จะถูกพบแน่นอน"
