จื้อซินถือแผนที่ดินแดนลึกลับของลี่อวี่ซินดูแล้วหันไปมองโม่เย่ไป๋และซูชิงหยู จิบนมสัตว์ประหลาดแล้วถามว่า "แล้วพวกเธอล่ะ?"
โม่เย่ไป๋รู้สึกหมดคำพูด เด็กคนนี้ทำไมถึงสนใจแผนที่ดินแดนลึกลับขนาดนี้
ถ้าก่อนหน้านี้ที่ยังไม่พบสระเทวะโบราณ แผนที่ดินแดนลึกลับนี้ยังมีประโยชน์อยู่ แต่ตอนนี้แทบไม่มีประโยชน์อะไรเลย
ส่วนการถือแผนที่ไปหาโชคลาภอื่นๆ ก็ไม่จำเป็น พอคิดถึงเรื่องนี้โม่เย่ไป๋ก็รู้สึกโมโห
พวกเขาทั้งสามคนถือแผนที่ดินแดนลึกลับไปหลายที่ที่มีโชคลาภ แต่กลับพบว่าทุกที่ถูกคนอื่นมาก่อนแล้ว ไม่ได้ประโยชน์อะไรเลย
ทั้งสามคนโกรธมาก หลังจากแย่งชิงแผนที่มารวมกันแล้ว พอปรากฏสระเทวะโบราณก็รีบมาที่นี่ทันที
ซูชิงหยูยิ้มพูดว่า "น้องสาวคะ พวกเราสามคนมาจากจังหวัดเดียวกัน พี่อวี่ซินเป็นฝีมือยอดฝีมือคนแรกของจังหวัดเรา แผนที่ดินแดนลึกลับระดับจังหวัดที่น้องต้องการมีแค่เธอที่มี พวกเราสองคนไม่มีหรอกค่ะ"
"อย่างนี้นี่เอง"
จื้อซินพยักหน้า หันไปโบกแผนที่ด้วยความตื่นเต้นแล้วตะโกนบอกหลงเสาอวี้ว่า "พี่ชาย ได้แผนที่แล้ว ครั้งนี้ง่ายมากเลย"
