จื้อซินจัดการวัตถุดิบของงัวคุยประจำสีห้าเสร็จแล้ว ขณะที่รอเนื้อย่างอยู่นั้น เธอก็หยิบผลเล่ยสีม่วงขึ้นมากัดกินคำหนึ่ง
ปิ๊ด! ป๊าด!
ประกายไฟฟ้าสีม่วงแผ่กระจายออกมาจากปากของเธอ แล้วค่อยๆ แผ่ซ่านไปทั่วร่างกาย
อย่างไรก็ตาม ฟ้าผ่าสีม่วงในระดับนี้ไม่สามารถทำอันตรายต่อเธอได้
"หวานจัง!"
จื้อซินดีใจมาก เธอกัดกินต่ออีกสองคำ แล้วเงยหน้าขึ้นมองหลงเสาอวี้พลางถามว่า "พี่ชาย พวกพี่จะกินผลไม้ไหมคะ?"
"ไม่ละ พวกเรากินเนื้อย่างก็พอแล้ว"
หลงเสาอวี้ส่ายหัว แม้ว่าผลไม้ห้าสายฟ้านี้จะมีพลังงานที่ทรงพลัง แต่สำหรับเขาแล้วมันไม่มีประโยชน์
ใต้บังคับบัญชาของเขาก็ไม่มีผู้ฝึกศาสตร์สายฟ้าที่จะมอบให้ได้ ถ้าเอาไปประมูลก็คงขายได้ราคาสูง
แต่ก็ไม่จำเป็น
"พวกเราก็ไม่กินครับ"
เด็กหนุ่มหน้าตาเหมือนตัวอักษรกั๋วและเด็กหนุ่มที่ถือธนูมองดูประกายไฟฟ้าสีม่วงที่แผ่ซ่านอยู่รอบตัวของจื้อซิน พวกเขาตกใจจนต้องโบกมือปฏิเสธ
ผลไม้ห้าสายฟ้านี้แม้จะดี แต่พวกเขาไม่ใช่ผู้ฝึกศาสตร์สายฟ้า มันไม่มีประโยชน์กับพวกเขา และด้วยระดับพลังของพวกเขาก็ไม่กล้ากินโดยตรงด้วย
"งั้นก็น่าเสียดายจัง ผลไม้อร่อยขนาดนี้"
