จื้อซินยื่นมือออกไปคว้า เอาเขาวัวสีทองที่ถูกตัดออกมาลอยมาอยู่ในมือ พลิกไปมาเล่นอยู่
บนเขาวัวสีทองยังมีฟ้าผ่าห้าสีกระจายอยู่ แต่ไม่เพียงพอที่จะทำอันตรายให้กับจื้อซินได้
"สวยจังเลย"
ดวงตาของจื้อซินเต็มไปด้วยความยินดี
แม้ว่าในสุ่มหยี่จี้จะมีสมบัติสวยงามมากมาย แต่ทั้งหมดนั้นเป็นของที่พ่อทิ้งไว้ให้เธอ ส่วนเขาวัวสีทองนี้ เป็นสมบัติชิ้นแรกที่สวยงามที่เธอได้มาด้วยตัวเอง
"เขาวัวที่สวยงามขนาดนี้ ไม่รู้ว่าเอาไปต้มซุปจะอร่อยไหมนะ"
มองดูเขาวัวในมือ จื้อซินจมอยู่ในภวังค์
"ช่างเถอะ เขาวัวนี้สวยงามขนาดนี้ ไม่กินดีกว่า"
จื้อซินคิดสักครู่ ในที่สุดก็ล้มเลิกความคิดที่จะเอาเขาวัวสีทองไปต้มซุป
"พี่ชายหนิวในหมู่บ้านชอบเอาเขาสัตว์ เขี้ยวสัตว์อะไรพวกนี้แขวนคอไว้ เดี๋ยวฉันก็จะหาเชือกมาร้อยเขาวัวนี้ แล้วแขวนไว้บนตัว ฮึ่ม พวกเขาเขาสัตว์ เขี้ยวสัตว์ใหญ่แค่ฝ่ามือ แต่เขาวัวของฉันใหญ่กว่าหัวฉันอีก อิจฉาตายเลย คิกๆๆๆ"
คิดถึงภาพพี่ชายพี่สาวในหมู่บ้านที่แวดล้อมตัวเองด้วยความอิจฉา จื้อซินก็อดไม่ได้ที่จะหัวเราะอย่างมีความสุข
