"""
"คนละที่"
หลิวเจิ้นเทียนพูดเสียงเย็นแล้วยกมือขึ้นเป็นท่าดาบ นิ้วมือเปล่งประกายแสงดาบอันทรงพลัง
"ได้!"
หลี่หยุนเฟยพยักหน้าและยกมือขึ้นเป็นท่าดาบเช่นกันเตรียมพร้อมโจมตี
"เดี๋ยวก่อน!"
จื้อซินขัดจังหวะทั้งสอง ดวงตากลมโตกวาดมองไปยังเหล่าฝีมือยอดฝีมือแล้วกลับมาจับจ้องที่ทั้งสองคน ถามด้วยเสียงใสๆ ว่า: "พวกเขากลัวพวกคุณสองคนมากเหรอ? พวกคุณเก่งมากเหรอ?"
เมื่อได้ยินคำถามนี้ เหล่าฝีมือยอดฝีมือต่างอดไม่ได้ที่จะกลอกตา
นั่นมันเซียนดาบเยาวชนสองคนนะ ระดับต้นของนักรบผู้ศักดิ์สิทธิ์ ไม่มีฝีมือยอดฝีมือคนไหนที่นี่สู้ทั้งสองคนได้ จะเก่งไม่เก่งยังต้องถามอีกเหรอ?
ตั้งแต่เห็นเซียนดาบเยาวชนสองคนปรากฏตัว พวกเขาก็ตั้งเป้าหมายแค่น้ำเต้าหินเท่านั้น ไม่เคยคิดจะแย่งชิงน้ำนมเทพดาบกับสองคนนี้เลย เพราะรู้ว่านั่นเป็นทางตาย
หลี่หยุนเฟยได้ยินคำถามนี้ก็อึ้งไปชั่วขณะ แต่คิดอีกทีว่าฝีมือยอดฝีมือจากรัฐอื่นไม่รู้จักตนกับหลิวเจิ้นเทียนก็ไม่แปลก จึงเอ่ยขึ้นว่า: "น้องน้อย ฉันชื่อหลี่หยุนเฟย เขาชื่อหลิวเจิ้นเทียน น้ำนมเทพดาบพวกเจ้าเอาไปไม่ได้หรอก ส่งให้พวกเราสองคนดีกว่า พวกเราจะตอบแทนอย่างงาม"
