โรง!
เสียงคำรามของมังกรดังขึ้น เจียนฉี่เซินหลงม้วนตัวและพุ่งออกไป ในชั่วพริบตาก็ปรากฏตัวขึ้นในระยะหลายร้อยจั้ง หางมังกรกวาดไปปะทะฮวาวู่ชิงและหลางเทียนหยาที่เพิ่งจะพุ่งออกมาจากซากปรักหักพังของภูเขาใหญ่ ส่งพวกเขากระเด็นไปอีกหลายร้อยจั้ง
ครั้งนี้ ไม่รอให้พวกเขาตกถึงพื้น จื้อซินก็ควบคุมเจียนฉี่เซินหลงไล่ตามไปอีกครั้ง กรงเล็บมังกรฟาดฟันราวกับตีลูกบอลส่งทั้งสองคนกลับมา
ไม่ว่าจะเป็นกรงเล็บมังกรหรือหางมังกร ทุกการโจมตีล้วนแม่นยำอย่างไม่น่าเชื่อ ตกลงบนก้นของพวกเขา
ยิ่งไปกว่านั้น เมื่อสัมผัสกับฮวาวู่ชิงและหลางเทียนหยา ก็จะปล่อยเจียนฉีที่น่ากลัวออกมา ฉีกกางเกงบริเวณก้นของพวกเขา ทิ้งรอยแผลเป็นจากดาบบนก้นกบ เลือดไหลนองไม่หยุด
สองศักดิ์ศรีในตอนนี้ไม่มีกำลังต่อต้านเจียนฉี่เซินหลงเลย ได้แต่ถูกตบไปมาในอากาศเหมือนลูกบอล ส่งเสียงร้องโหยหวนน่าสยดสยองออกมา
"คนเลวทั้งสอง ส่งแผนที่มาซะ"
เสียงอ่อนหวานของจื้อซินดังก้องในอากาศ ถามไปพร้อมกับทุบตีไปด้วย ไม่ให้โอกาสสองศักดิ์ศรีได้หายใจเลย
ในที่สุด หลังจากตีไปนานเท่าไหร่ไม่รู้ เสียงอ่อนแรงแต่โกรธแค้นก็ดังขึ้น
"ให้ พวกเราให้!"
