หลางเทียนหยาขมวดคิ้วเล็กน้อย พูดด้วยน้ำเสียงหนักแน่นว่า "หลงเสาอวี้ เจ้าคิดจะเป็นศัตรูกับสำนักดาบจ้าวหมาป่าและสำนักดาบไร้จิตใจของพวกเราเพื่อเด็กน้อยคนนี้จริงๆ หรือ"
"ไม่ ไม่ ไม่"
หลงเสาอวี้โบกมือ ยิ้มพลางกล่าวว่า "กัวโจวตี้กั๋วมีกฎว่า ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้นในสถานที่ลับ ก็ไม่สามารถนำมาต่อเนื่องนอกสถานที่ลับได้ นั่นหมายความว่า แม้ข้าจะฆ่าพวกเจ้าทั้งหมดในสถานที่ลับ สำนักดาบจ้าวหมาป่าและสำนักดาบไร้จิตใจที่อยู่เบื้องหลังพวกเจ้าก็ไม่สามารถมาจัดการข้าอย่างโจ่งแจ้งได้ ส่วนการกระทำลับๆ เจ้าคิดว่าข้ากลัวหรือ"
"ดี ดี ดี!"
ฮวาวู่ชิงหัวเราะเยาะสองที สีหน้าดูมืดมนอย่างยิ่ง
หลางเทียนหยาก็ตกอยู่ในความเงียบ หากทั้งสองร่วมมือกันจัดการจื้อซิน เขายังมีความมั่นใจอยู่บ้าง แต่หากเพิ่มนักรบดาบวัยรุ่นหลงเสาอวี้ที่ไม่ด้อยไปกว่าพวกเขาเลยเข้ามาอีกคน สถานการณ์ก็จะเปลี่ยนไปโดยสิ้นเชิง
"พี่ชาย พี่หลีกไปเถอะ ข้าจะสู้กับสองคนนี้เอง"
จื้อซินโบกมือน้อยๆ บอกให้หลงเสาอวี้ถอยไป เธอต้องการท้าประลองกับศักดิ์ศรีทั้งสองคนเดียว
"เจ้าแน่ใจหรือ"
หลงเสาอวี้มองไปที่จื้อซิน ถาม
"แน่นอน ข้าเก่งมากนะ"
