"ตกลง!"
หลงเสาอวี้พยักหน้าแล้วพูดว่า "เมื่อเราหาประตูส่งของจงโจวเจอและออกจากดินแดนลึกลับ ฉันจะไม่เพียงแค่คืนแผนที่ของเธอ แต่จะมอบแผนที่ทั้งหมดให้เธอด้วย"
ทุกครั้งที่ดินแดนลึกลับเก้าชิวเปิด สภาพแวดล้อมและภูมิประเทศภายในจะเปลี่ยนแปลงอย่างสิ้นเชิง
ดังนั้น หลังจากดินแดนลึกลับปิด แผนที่เหล่านี้ก็จะไม่มีประโยชน์อีกต่อไป การมอบทั้งหมดให้เด็กซนคนนี้ก็ไม่ใช่เรื่องแปลก
"จริงเหรอคะ? พี่ชาย ถ้าพี่โกหกหนู หนูจะตีก้นพี่ให้แตกเลยนะ"
จื้อซินโบกหมัดน้อยๆ เตือนอีกครั้ง
"พี่สาวครับ อย่าพูดแบบนี้บ่อยๆสิครับ ไม่สุภาพเลย"
จื้อเฉินดึงชายเสื้อของจื้อซินแล้วเตือนเบาๆ
จากนั้นเขาก็หันไปมองหลงเสาอวี้ แล้วกระแอมเบาๆ พูดด้วยเสียงเด็กๆว่า "พี่ชายครับ ลืมคำพูดของพี่สาวผมไปเถอะครับ ผมจะพูดใหม่นะ ถ้าพี่โกหกพี่สาวผม ผมจะตีก้นพี่ให้แตกเอง"
พูดจบก็โบกหมัดน้อยๆ ที่อวบอ้วน
หลงเสาอวี้กลอกตาแล้วพูดอย่างระอาว่า "ได้ๆๆ ถ้าฉันโกหกพวกเธอ ฉันจะตีก้นตัวเองให้แตกเอง พอใจไหม?"
"ตีเอง? ไม่ได้"
จื้อเฉินได้ยินแล้วส่ายหน้าทันที "ไม่ให้พี่ตีเอง ต้องให้ผมตี"
