วันที่สอง การแข่งขันรอบที่สามเริ่มขึ้น หญิงองครักษ์ก้าวขึ้นบนเวที โบกมือหนึ่งครั้ง โทเค็นยี่สิบห้าอันลอยอยู่กลางอากาศ เธอเอ่ยปากพูดว่า "ในรอบนี้จะมีหนึ่งคนที่ได้ผ่านไปโดยไม่ต้องแข่ง ส่วนที่เหลืออีกยี่สิบสี่คนจะแข่งขันกันเป็นคู่ๆ เพื่อคัดเลือกสิบสามคนที่แข็งแกร่งที่สุด โทเค็นที่ไม่มีหมายเลขจะเป็นคนที่ได้ผ่านไปโดยไม่ต้องแข่ง"
เมื่อพูดจบ เธอก็ส่งโทเค็นทั้งยี่สิบห้าอันไปยังผู้เข้าแข่งขันทั้งยี่สิบห้าคน
จื้อซินหยิบโทเค็นที่อยู่ตรงหน้าขึ้นมาดู จื้อเฉินก็ชะโงกหัวเล็กๆ มาดูอย่างสงสัย แล้วร้องอย่างดีใจว่า "พี่สาว ผมรู้จักหมายเลขนี้ มันคือหมายเลขหนึ่ง พี่จะได้ขึ้นแข่งเป็นคนแรกเลยนะ"
เมื่อได้ยินเสียงร้องของเขา ชายหนุ่มร่างเล็กที่อยู่ข้างๆ ก็สะดุ้งโหยง สีหน้าแสดงความกังวล
"บ้าชิบ! คู่ต่อสู้ของฉันกลายเป็นเด็กน้อยคนนั้นไปได้ยังไง"
ชายหนุ่มสบถในใจ ลูกตากลอกไปมา คิดหาวิธีรับมือ
แค่เข้าไปอยู่ในสิบสามคนที่แข็งแกร่งที่สุด เขาก็มีโอกาสแน่นอนที่จะเข้าไปอยู่ในสามอันดับแรก
แต่ถ้าแพ้ในการแข่งขันครั้งนี้ อย่าว่าแต่สามอันดับแรกเลย แม้แต่โอกาสในการแย่งชิงสิบอันดับแรกก็ไม่มีด้วยซ้ำ
