คืนนั้นไม่ได้นอน ทุกซอกทุกมุมของห้องเต็มไปด้วยร่องรอยของความรักอันร้อนแรง
หวังเสี่ยวหยาทำตามคำพูด ทำตามทุกอย่างที่หลงเฟยต้องการ
สาวๆ คนไหนจะไม่ชอบความโรแมนติก หลงเฟยเทไวน์แดงลงในอ่างอาบน้ำ
เธอเพิ่งก้าวเข้าไป สมองก็มึนเมาไปหมดแล้ว
ตอนเช้า แสงอาทิตย์ส่องผ่านหน้าต่างบานใหญ่เข้ามาในห้อง
หวังเสี่ยวหยาหรี่ตามอง ทั้งตัวรู้สึกเหมือนจะพังทลาย เหยียดแขนขาอย่างเกียจคร้านแล้วลุกขึ้น
เมื่อคืนเธอขดตัวอยู่ในอ้อมกอดของหลงเฟย เหมือนลูกแมวตัวน้อย หลับสนิทอย่างเป็นสุข
ไอ้คนเลวนี่นอนหลับสบายจริงๆ ใบหน้าเต็มไปด้วยความพึงพอใจ
เขาสบายดี แต่หวังเสี่ยวหยากลับปวดเมื่อยไปทั้งตัว
เธอสวมเสื้อคลุมอาบน้ำ ยืนอาบแดดอยู่หน้าหน้าต่างสักพัก
ชายหาดไกลๆ ดูน่าหลงใหล คลื่นสีฟ้าครามม้วนตัว
มีคนไม่น้อยที่กำลังเล่นบนหาดทรายและในทะเล
เธอมองอย่างเหม่อลอย คิดในใจว่าชีวิตของคนรวยช่างงดงามจริงๆ
อยู่ในสถานที่ที่งดงามราวกับภาพวาดแบบนี้ อยู่นานแค่ไหนก็ไม่มีวันเบื่อ
เจ้าหญิงในนิทานคงจะเป็นแบบนี้ละมั้ง
เธอเหม่อไปสักพัก พอหายมึนๆ ก็ตบหัวตัวเองอย่างตกใจ รีบกลับไปหยิบโทรศัพท์มาดู
ตอนนี้เป็นเวลาสิบโมงกว่าแล้ว
