พอหลงเฟยเอ่ยปาก ทุกคนในห้องเอกเทศก็เงียบลงทันที
ทุกคนจ้องมองที่หลงเฟย คิดในใจว่าไอ้หมอนี่บ้าไปแล้วหรือไง กล้าพูดกับย่าฮงแบบนี้
น้ำเสียงของเขาเหมือนกำลังตะโกนใส่เด็กคนหนึ่ง เต็มไปด้วยความไม่แยแสและดูถูก
เหอ หงเถ่าขมวดคิ้ว จ้องมองหลงเฟยและถามว่า "เธอว่าอะไรนะ? ฉันไม่ได้ยินชัด"
หลงเฟยตอบอย่างใจเย็น "ฉันบอกว่าไอ้ขยะแกนี่ จะเอายังไงกันแน่?"
เพื่อนร่วมชั้นรู้สึกเหมือนจะอาเจียนเลือด โดยเฉพาะเซวี่จวินและซูหงต้า แทบจะด่าหลงเฟยออกมา
พวกแกเอ๊ย ในที่สุดเรื่องก็เริ่มคลี่คลายแล้ว
เขาตีสักที ระบายอารมณ์ แม้จะต้องจ่ายเงินไปบ้าง เรื่องนี้ก็ถือว่าจบแล้ว
แต่พวกเขายอมอ่อนข้อแล้ว ไอ้ขี้ยาคนนี้กลับโผล่ออกมา กล้าพูดกับเหอ หงเถ่าแบบนี้
ทุกคนพากันร้องออกมา "ย่าฮง พวกเราไม่รู้จักไอ้หมอนี่นะ อย่าลงโทษพวกเราด้วยเลย!"
"ใช่ครับย่าฮง ไอ้หมอนี่คงเป็นบ้าอะไรสักอย่าง พวกเราไม่เกี่ยวกับมันนะครับ!"
"ย่าฮงครับ ขอร้องล่ะ ปล่อยพวกเราไปเถอะครับ!"
ทุกคนรีบแยกตัวออกจากหลงเฟย กลัวว่าจะพลอยโดนลูกหลง
เหอ หงเถ่าเป็นใคร? เขาเป็นเบอร์หนึ่งในวงการมืดของเมืองบินไห่
