อาหวังมองหลงเฟยด้วยความประหลาดใจ ไม่คิดว่าเท้าของเขาจะแข็งแกร่งขนาดนี้ สามารถเหยียบขั้นบันไดหินให้แตกได้ด้วยเท้าเดียว
หลงเฟยจ้องมองเขาและพูดเสียงเรียบๆ "เธอฝึกแค่เนื้อหนังและกระดูก ถึงแม้จะฝึกร่างกายให้แข็งแกร่งเหมือนเหล็กกล้า ก็แค่แข็งแรงกว่าคนธรรมดาเท่านั้น ถ้าฉลาดก็ถอยไปซะ เธอชนะฉันไม่ได้หรอก!"
น้ำเสียงที่เต็มไปด้วยความมั่นใจของเขา ราวกับยักษ์ที่กำลังมองมดตัวเล็กๆ
อาหวังคำรามในลำคอ "ได้หรือไม่ได้ ต้องลองดูถึงจะรู้!"
เขายกขาขึ้น ใช้ท่าคิกฆ่าไม่เลี้ยงในมวยไทย ยกเท้าเตะไปที่ศีรษะของหลงเฟย
ความรู้สึกเหมือนกับใช้คทาเหล็กฟาดลงไป
"ไม่จำเป็นเลย!"
หลงเฟยส่ายหน้า ใช้ฝ่ามือตบลงบนขาของเขาอย่างไม่ใส่ใจ
พลังงานหรือกำลังชีวิตพุ่งออกมาจากฝ่ามือ กระแทกอย่างรุนแรง เนื่องจากแรงปะทะของทั้งสองฝ่ายมากเกินไป จึงทำให้กระดูกขาของอาหวังแตกร้าวทันที
อาหวังเหงื่อผุดที่ศีรษะ ตะโกนเสียงดัง "ฉันจะสู้กับนายจนถึงที่สุด!"
ศอกของเขาพุ่งออกไปอย่างรวดเร็ว ใช้แรงกระโดดของขาซ้ายเข้าประชิดตัว แล้วซัดไปที่แก้มของหลงเฟย
ก่อนการต่อสู้ เขาได้คิดแผนการไว้หลายรูปแบบแล้ว
