หลังจากรถดับไฟ ภายในรถก็เงียบสงบลงทันที
ร่างกายที่อยู่ในอ้อมกอดของเขา หลงเฟยรู้สึกคุ้นเคยแต่ก็แปลกหน้า
คืนนั้นเขามึนงงไปหมด จริงๆแล้วไม่ทันได้รู้สึกอะไรเลย
วันนี้กลับมาที่เดิมอีกครั้งอย่างกะทันหัน ในใจก็มีเปลวไฟลุกโชนขึ้นมาอย่างไม่มีสาเหตุ เกือบจะเผาตัวเองตาย
เขารีบปล่อยมือออก แล้วถามเบาๆว่า "เธอไม่เป็นไรใช่ไหม?"
หลินหยิงหยิงก็รู้สึกเขินอายมาก รีบเปิดประตูลงจากตักของหลงเฟย
เธอใช้มือจัดผมเล็กน้อย แล้วสั่งว่า "นายนั่งไปข้างหลังเถอะ ไม่ต้องฝึกขับรถแล้ว"
หลงเฟยเพิ่งจะรู้สึกอะไรบางอย่าง อยากจะฝึกต่ออีกสักพัก!
แต่เมื่ออีกฝ่ายไม่เต็มใจ เขาก็ไม่กล้าขอ จึงเชื่อฟังลงจากรถไปนั่งที่เบาะหลังอย่างว่าง่าย
ทั้งสองคนไม่ได้พูดอะไรกันตลอดทาง หลังจากกลับถึงบ้าน ทีมงานตกแต่งภายในชั้นสองเพิ่งทำงานเสร็จพอดี กำลังเดินออกมาจากข้างใน
หลงเฟยถามว่า "อีกนานไหมกว่าจะตกแต่งเสร็จ?"
เขาไม่อยากอยู่แออัดกับหลินหยิงหยิงและคนอื่นๆ รู้สึกเหมือนตัวเองไร้บ้าน
คนในทีมตกแต่งตอบว่า "แค่ตกแต่งอย่างง่าย สัปดาห์เดียวก็เสร็จแล้วครับ"
หลงเฟยอดทนรอ แล้วตามหลินหยิงหยิงขึ้นไปชั้นบน
