ในห้องสอบสวน หลงเฟยไม่ได้เข้าไปในห้องรับแขก แต่กลับถูกพาตัวมาที่นี่
เมื่อประตูปิดลง ข้างในมืดสนิท มีเพียงโคมไฟตั้งโต๊ะดวงเดียวที่สว่างอยู่
หลงเฟยนั่งลง มองไปรอบๆ คิดในใจว่าที่นี่เป็นสถานที่รับแขกที่แปลกทีเดียว
ในโทรทัศน์ ไม่ใช่ว่าเขาต้องพบกันผ่านหน้าต่างหรอกหรือ?
ขณะที่เขากำลังสงสัย ชายหนึ่งหญิงหนึ่งเดินเข้ามาในห้อง
ชายคนนั้นเขาไม่ค่อยคุ้นหน้า แต่ดูเหมือนว่าเคยเห็นที่ไหนมาก่อน
ผู้หญิงคนนั้นคือติงซิว เธอโบกมือทักทายหลงเฟยเล็กน้อย ปากยิ้มเจ้าเล่ห์
ทั้งสองนั่งลงที่โต๊ะตรงข้ามหลงเฟย ชายวัยกลางคนหยิบบุหรี่มวนหนึ่ง ให้ติงซิวส่งให้เขา
หลงเฟยรับบุหรี่มา พูดอย่างตื่นเต้น "ท่านผู้นำ คดีของผมจบแล้วหรือครับ?"
ติงซิวแนะนำ "ถูกต้อง นี่คือเหว่ยตงหมิง ผู้บัญชาการของเรา วันนี้เขามารับคุณออกไปด้วยตัวเอง"
"ผู้บัญชาการหรือ?"
หลงเฟยตะลึง สูบบุหรี่ รู้สึกว่าตัวเองมีหน้ามีตาไม่น้อยเลย
แต่เมื่อเขาเห็นเหว่ยตงหมิงจ้องมองเขาด้วยสายตาเจ้าเล่ห์ ราวกับกำลังมองภรรยา หัวใจเขาก็เต้นระรัว คิดในใจว่าไอ้หมอนี่ต้องซ่อนอะไรบางอย่างแน่ๆ
