"ตลกมากเลยเหรอ?"
หลินหยิงหยิงขมวดคิ้วสวยงาม มองเขาด้วยสายตาขุ่นเคือง
หลงเฟยอธิบาย "เธอคิดผิดไปแล้ว ฉันแค่อยากบอกว่าฝ่ามือของฉันสามารถบีบพลังงานหรือกำลังชีวิตออกมาได้"
"หา?"
หลินหยิงหยิงอายจนต้องกัดริมฝีปากทันที เธอพูดอย่างกระอักกระอ่วน "คุณไม่เบื่อบ้างเหรอ?"
หลงเฟยพูดอย่างจริงจัง "ไม่เบื่อหรอก ฉันต้องพิสูจน์ความบริสุทธิ์ของฉัน เมื่อกี้ฉันแค่นวดให้เธอจริงๆ ไม่ได้เล่นกับเท้าของเธอ"
"โอ้พระเจ้า ฉันอยากตายจริงๆ!"
หลินหยิงหยิงเอนหลังพิงโซฟา เธอไม่ได้อยู่ในความถี่เดียวกับเขาเลย
เธอยื่นมือให้หลงเฟย ปล่อยให้เขาทำอะไรก็ได้
หลงเฟยดึงพลังงานจากเส้นลมปราณ บีบออกมาจากฝ่ามือ แล้วส่งผ่านเข้าไปในฝ่ามือของหลินหยิงหยิง
มือน้อยๆ ของหลินหยิงหยิงชาวูบ รู้สึกเหมือนมีบางอย่างแทรกเข้าไป เธอตกใจจนต้องลุกขึ้นนั่งทันที
หลงเฟยถามเธอพร้อมรอยยิ้ม "รู้สึกอะไรไหม?"
"เหมือนจะรู้สึก!"
หลินหยิงหยิงจ้องมองมือตัวเอง เลือดสูบฉีดเร็วขึ้นเล็กน้อย รู้สึกว่ามันช่างมหัศจรรย์จริงๆ
"นี่คือชี่กงใช่ไหม?"
เธออดถามไม่ได้
หลงเฟยเอามือออก พยักหน้าพูดว่า "ก็ประมาณนั้นแหละ!"
