หู้เย่ถูกหลงเฟยทำให้หัวเราะร่าอย่างสนุกสนาน เขารู้จักเยิ่นจวงผิงแน่นอนเพราะเป็นเพื่อนร่วมงานกัน
ตอนนี้เขาได้วางใจหลงเฟยแล้ว เรื่องแบบนี้ไม่ใช่เรื่องที่จะแต่งขึ้นมาได้ง่ายๆ
หลังจากที่เขาออกไป แค่สืบหาเล็กน้อยก็จะรู้ทุกอย่างแล้ว
ถ้าหลงเฟยเด็กคนนี้มีพื้นเพที่สะอาด เขาก็จะหาทางดึงตัวเด็กคนนี้มาอยู่ข้างๆ ตัวเอง
ในห้องควบคุม ผู้คุมเรือนจำจ้องมองหลงเฟยกับหู้เย่ด้วยสีหน้าขมวดคิ้ว
ในตอนนั้น ผู้กำกับเหว่ยตงหมิงโทรมาถามว่า "ลาวจ้าว หลงเฟยที่เพิ่งเข้าไปเป็นยังไงบ้าง?"
เจ้าหน้าที่โจวยิ้มตอบว่า "ท่านผู้กำกับ เด็กคนนี้เป็นเซียนจากที่ไหนกันแน่? ถึงกับท่านต้องโทรมาถามด้วยตัวเองเลยหรือ?"
เหว่ยตงหมิงตอบว่า "เด็กคนนี้ บังเอิญช่วยเหลือพวกเราได้เรื่องใหญ่ ถือว่าเป็นวีรบุรุษครึ่งๆ กลางๆ ล่ะนะ!"
"วีรบุรุษ?"
เจ้าหน้าที่โจวยิ่งฟังยิ่งงง
เขารายงานเหว่ยตงหมิงว่า "ท่านผู้กำกับ เด็กคนนี้ดูเหมือนจะคุยกับหู้เย่ได้ดีมาก ทั้งสองคนทั้งพูดทั้งหัวเราะกัน เหมือนพี่น้องกันเลย ผมสงสัยว่าเขาอาจจะรู้จักกับหู้เย่มาก่อน"
"หู้เย่?"
เสียงในโทรศัพท์แสดงความประหลาดใจ ถามว่า "คุณขังเขาไว้กับหู้เย่ด้วยกันหรือ?"
