เมืองบินไห่มีสถานีรถโดยสารสองแห่ง สถานีใหม่อยู่ชานเมือง ส่วนสถานีเก่าอยู่ในตัวเมือง
มีข่าวลือว่าสถานีเก่าจะปิดให้บริการในช่วงสิ้นปี
ตอนนี้บริเวณรอบๆ สถานีเก่ายังคงเป็นจุดที่มีการจราจรติดขัดมากที่สุดในเมือง
หลงเฟยเรียกแท็กซี่ ต้องรอบนถนนเกือบชั่วโมงกว่าจะถึงที่หมาย
บนถนนไม่มีสัญญาณโทรศัพท์ พอถึงที่หมายโทรไป อีกฝ่ายก็ไม่รับสาย
เขาเดินวนรอบสถานีรถโดยสารสองสามรอบ กำลังจะล้มเลิกตอนที่หวังผางจื่อโทรมา
พอได้ยินเสียงร้องโหยหวนของหวังผางจื่อในโทรศัพท์ หลงเฟยก็รู้ว่าเกิดเรื่องขึ้นแล้ว
สักพัก มีผู้ชายอีกคนพูดกับเขาสองสามประโยค บอกให้รออยู่ที่ทางออก สุดท้ายก็มีรถสามล้อมารับไปที่โรงแรม
เมื่อเขาเจอน้องเขยคนนี้ เขาก็หยิบโทรศัพท์ออกมาดูรูปถ่ายซ้ำแล้วซ้ำอีก แล้วขมวดคิ้วถามว่า "นายคือหวังเฉิงหลี่ใช่ไหม?"
หวังผางจื่อพยักหน้า ร้องไห้น้ำมูกน้ำตาไหลพราก "เจี้ยฟู พวกเขารังแกผมกันหมด พวกคนในเมืองมีเล่ห์เหลี่ยมมากเกินไป ผมอยากกลับชนบทแล้ว!"
เจ้าของโรงแรมด่า "พูดไร้สาระ แกไปเที่ยวสาวไม่จ่ายเงิน ยังมาเถียงอีก!"
