หลังจากหลงเฟยจากไป ไป๋เสี่ยวฉุนก็พอดีลงมา
เธอไปซื้อข้าวกล่องมาหนึ่งกล่อง แล้วบอกหวังเสี่ยวหยาว่า "ผู้จัดการหวัง หลินจงให้คุณไปที่ห้องทำงานของเธอหน่อย"
"หลินจง?"
หวังเสี่ยวหยานึกถึงคำพูดของหลงเฟย รู้ว่าหลินหยิงหยิงไม่ได้มีเจตนาดีอะไร
พอดีเลย เธอก็ไม่อยากทำงานที่นี่แล้ว
ถ้าหลินหยิงหยิงทำอะไรไม่ดี เธอจะลาออกทันที
เธอกลับไปล้างมือ ถอดผ้ากันเปื้อนออกแล้วตามไป๋เสี่ยวฉุนขึ้นไป
ทั้งสองคนเคาะประตูห้องทำงานของประธาน ไป๋เสี่ยวฉุนเข้าไปก่อน สักพักก็ออกมาเรียกหวังเสี่ยวหยาให้เข้าไป
หลินหยิงหยิงลุกขึ้น เรียกอย่างกระตือรือร้นว่า "เสี่ยวหยา เข้ามานั่งเร็ว!"
เธอถือตะเกียบ กำลังจะกินข้าว
หวังเสี่ยวหยาเดินเข้าไป ถูกเธอดึงให้นั่งลงบนโซฟาฝั่งตรงข้าม
หลินหยิงหยิงถามเธอว่า "กินข้าวหรือยัง? ไม่งั้นให้เสี่ยวชุนไปซื้อข้าวกล่องมาอีกกล่อง เรากินด้วยกันไหม?"
หวังเสี่ยวหยาส่ายหัว ถามตรงๆว่า "หลินจง ถ้ามีอะไรก็พูดมาเลยค่ะ! ข้างล่างยุ่ง ฉันยังต้องไปดูแลงานของทุกคนด้วย!"
หลินหยิงหยิงยิ้มพูดว่า "คุณเป็นผู้จัดการที่ทำงานอย่างจริงจังมากเลยนะ"
