เมื่อหลินหยิงหยิงเดินเข้ามา หลงเฟยรู้ว่าเธออารมณ์ดีโดยไม่ต้องมองเธอ
ขณะที่เดิน ฝีเท้าของเธอเบาและรวดเร็ว มีความรู้สึกภูมิใจเล็กน้อย เสียงฝีเท้าตุ้บๆ ฟังดูไพเราะมาก
เมื่อสองสามวันก่อน เสียงฝีเท้านั้นหนักมาก
เธอไม่ได้เข้าไปในสำนักงาน แต่กลับนั่งลงตรงข้ามหลงเฟยอย่างไม่คาดคิด ไขว้ขายาวแล้วพูดกับเขาว่า "ได้ยินมาว่า คืนที่แล้วคุณพาหวังเสี่ยวหยากลับบ้านเหรอ?"
หลงเฟยขมวดคิ้วเล็กน้อย คิดในใจว่าต้องเป็นน้องสาวคนนั้นที่ขายเขาแน่ๆ
คนคนนี้ อยากให้เขาลงทุน แต่ก็พยายามเอาใจทั้งสองฝ่ายสินะ?
เขารินชาให้หลินหยิงหยิง และยอมรับอย่างตรงไปตรงมาว่า "ใช่ มีปัญหาอะไรหรือ?"
หลินหยิงหยิงตบโต๊ะทีหนึ่ง ทำปากยื่นแล้วพูดว่า "แน่นอนว่ามีปัญหา คุณไม่รู้สึกหรือว่าการทำแบบนี้ ทำร้ายฉันมากแค่ไหน?"
"มันเกี่ยวอะไรกับคุณด้วย?"
หลงเฟยมองเธอด้วยสายตาเย็นชา ยกถ้วยชาขึ้นจิบแล้วพูดว่า "ตอนนี้คุณก็บรรลุเป้าหมายแล้ว ชูเฟิงไปแล้ว บริษัทก็อยู่ในมือคุณแล้ว คุณยังอยากได้อะไรอีก?"
หลินหยิงหยิงพูดว่า "ฉันอยากให้คุณปฏิบัติตามสัญญาแต่งงาน!"
