หลงเฟยได้ยินคนพูดถึงเรื่องนี้ ครั้งล่าสุดที่หลงเฟยจะเป็นผู้จัดการทั่วไปของฝ่ายทรัพยากรบุคคล ดูเหมือนว่าหลินหยิงหยิงจะใช้สิทธิ์ยับยั้งด้วยคะแนนเสียงเดียว
เขาถามว่า "คุณไม่สามารถใช้สิทธิ์ยับยั้งได้หรือ?"
หลินหยิงหยิงส่ายหัว "ฉันมีสิทธิ์ยับยั้งแค่สามครั้ง การยับยั้งอีกก็ไม่มีความหมาย เว้นแต่ว่าฉันจะมีหุ้นมากกว่าพวกเขา ไม่งั้นผู้ถือหุ้นคนอื่นก็จะไม่ฟังฉัน"
หลงเฟยมองเธอด้วยความลังเล ชูเฟิงเป็นพี่น้องของเขา เขาไม่สามารถช่วยเธอรังแกพี่น้องของตัวเองได้
แต่ถ้าไม่ช่วย เห็นเธอเป็นแบบนี้ เขาก็รู้สึกสงสารเหมือนกัน
แม้ว่าเขาจะไม่ออกหน้า ตัวเลือกสุดท้ายของหลินหยิงหยิงก็คงจะไปหลงเจียหวานเพื่อทำตามคำมั่นสัญญาแต่งงาน
เธอต้องทำแบบนี้เท่านั้นถึงจะควบคุมบริษัทได้
เขาถามหลินหยิงหยิงว่า "งั้นคุณก็ต้องไปหลงเจียหวานสักทีใช่ไหม?"
หลินหยิงหยิงจ้องมองเขาแล้วถามกลับว่า "คุณว่าความรักสำคัญ หรือหน้าที่การงานสำคัญกว่ากัน?"
หลงเฟยหลบตาด้วยความเขินอายแล้วตอบว่า "แล้วแต่คนนะ บางคนรักอำนาจ บางคนรักคน พูดไม่ได้หรอก"
หลินหยิงหยิงถามเขาว่า "แล้วคุณล่ะ รักอำนาจหรือรักคน?"
