สามคนออกจากกวนเจ็ดดาว ท้องฟ้าก็มืดลงแล้ว
หลงเฟยถอนหายใจพูดว่า "เห็นไหม บอกพวกเธอแล้วว่าอย่าขึ้นมา พวกเธอก็ไม่ฟัง ตอนนี้ลงไปไม่ได้แล้ว!"
หลินซานซานเสริมว่า "บางทีอาจจะมีตำรวจรออยู่ข้างล่างด้วยก็ได้!"
หลินหยิงหยิงมองขึ้นไปบนท้องฟ้าแล้วพูดว่า "ไม่ลงก็ไม่ลง อยู่ที่นี่ดูดาวก็ดีนะ!"
เธอให้หลงเฟยพาไปที่ที่ค้างแรมกลางแจ้ง
ที่นี่อยู่บนขอบหน้าผา มีคนนำเต็นท์มาเอง ส่วนใหญ่เช่า บางคนคิดว่าแพงเลยเช่าแค่เสื้อคลุม นั่งล้อมกองไฟคุยกันดื่มเหล้า
แสงสุดท้ายของดวงอาทิตย์ทำให้เมฆบนท้องฟ้าเป็นสีแดง
มองไกลๆ เหมือนตกลงไปในทะเลใหญ่ ดูยิ่งใหญ่และสวยงามมาก
หลงเฟยกับพี่น้องหลินหยิงหยิงยืนด้วยกัน จ้องมองไปที่ไกลๆ รู้สึกมีความฮึกเหิมในอก รู้สึกว่าเส้นทางชีวิตกว้างขึ้นมาก
หลินหยิงหยิงก็ผ่อนคลายความกังวลลงไปมาก พอดวงอาทิตย์ตกดิน รีบเร่งให้หลงเฟยไปเช่าเต็นท์
พวกเขาสามคนมัวแต่ดูทิวทัศน์ พอไปถึงก็เหลือเต็นท์แค่หลังเดียว
"ทำยังไงดี ยังจะเช่าอยู่ไหม?"
หลงเฟยมองหลินหยิงหยิงแล้วถามประโยค
หลินหยิงหยิงมองเขาด้วยสายตาเย็นชาแล้วพูดว่า "ไม่เช่าแล้วจะทำยังไง? หรือจะให้หนาวตายบนภูเขา?"
