รถขับมาถึงหลงเจียหวานเมื่อตอนบ่าย
ที่นี่เป็นหมู่บ้านประมงที่อยู่ห่างไกล หันหลังให้กับภูเขาใหญ่ที่ทอดยาว ด้านหน้าเป็นอ่าวเล็กๆ
อ่าวนี้ดูเหมือนมังกรทองที่นอนขดตัว จึงเรียกว่าหลงเจียหวาน
หลินซานซานมองชมวิวตลอดทาง ถามหลงเฟยด้วยความตื่นเต้นว่า "ที่นี่คือที่ที่คุณเติบโตมาตั้งแต่เด็กใช่ไหม?"
"ใช่ สวยมากใช่ไหมล่ะ?"
หลงเฟยพยักหน้าแล้วยิ้ม
หลินซานซานพูดว่า "ภูเขาสวยน้ำใส สวยงามจริงๆ"
หลงเฟยโกหกหลินหยิงหยิง ที่นี่แม้จะอยู่ห่างไกล แต่รัฐบาลได้สร้างถนนที่ราบเรียบแล้ว
เพราะทิวทัศน์สวยงาม ในหมู่บ้านมีคนเปิดโฮมสเตย์มากมาย
ตลอดทาง สามารถเห็นนักท่องเที่ยวเข้าออกมากมาย
หลินหยิงหยิงรู้สึกอึดอัดทันที ไม่รู้ว่าทำไมหลงเฟยถึงพยายามขัดขวางไม่ให้เธอมาที่นี่หลายครั้ง
เธอมองหลงเฟย แม้กระทั่งสงสัยว่าเด็กคนนี้อิจฉาหรือเปล่าเพราะเธอจะไปพบผู้ชายคนอื่น?
