"""
"ไปเข้าห้องน้ำหรือ?"
หลงเฟยจ้องมองหลินหยิงหยิงและหลินซานซานไปมา
ไม่รู้ทำไม แต่สามคำนี้ที่ออกมาจากปากของพวกเธอ ดูเหมือนจะมีเวทมนตร์บางอย่าง ทำให้หัวใจของเขาเต้นตึกตัก
หลินหยิงหยิงรู้สึกอึดอัดที่ถูกจ้องมอง จึงพูดอย่างหงุดหงิด "คุณมองอะไร?"
"ไม่ได้มองอะไร!"
หลงเฟยรีบส่ายหัวและลุกขึ้นยืนอย่างจริงจังมองไปรอบๆ
รอบๆ นี้มืดมาก ไม่เห็นว่าห้องน้ำอยู่ตรงไหน
หลินหยิงหยิงพูดอย่างร้อนรน "เร็วหน่อยสิ พวกเราทนไม่ไหวแล้ว!"
หลินซานซานก็รู้สึกเร่งรีบเช่นกัน มือน้อยๆ ของเธอปิดท้องไว้
หลงเฟยมองไปที่ป่าไม่ไกลนัก แล้วเสนอว่า "ไปฉี่ในป่านั่นไหม? ไม่มีใครเห็นหรอก"
หลินหยิงหยิงและหลินซานซานมองดู ตอนนี้ก็ไม่มีทางเลือกอื่น จึงต้องทำแบบนั้น
ทั้งสองคนหยิบกระดาษทิชชู่และเดินตามหลงเฟยไป
พวกเธอเข้าไปในป่า บอกให้หลงเฟยอยู่ห่างๆ และให้เขาหันหลังไป
แสงสว่างน้อยเกินไป ทั้งสองคนเดินเข้าไปในป่าลึกประมาณ 5-6 เมตร และหาต้นไม้ใหญ่เพื่อนั่งยองๆ
หลงเฟยไม่สนใจที่จะมองด้วยตา เขานั่งยองๆ ลงกับพื้นและแอบใช้พลังพิเศษในสมองของเขาดู
