หลินซานซานรู้ดีว่าเกิดอะไรขึ้น จึงแกล้งเย้าแหย่ว่า "พี่สาว ไม่ต้องถามหรอก คุณปู่ต้องมาสู่ขอให้พี่แน่ๆ!"
"ไปไกลๆ เลย!"
หลินหยิงหยิงมองน้องสาวตาขวาง ใบหน้าเล็กๆ แดงก่ำ
ซูอี้อี้ถามอย่างสงสัย "พี่ซานซาน การสู่ขอไม่ใช่ฝ่ายชายต้องขอฝ่ายหญิงหรอกเหรอคะ?"
หลินซานซานมองหลงเฟย แล้วหันไปมองพี่สาว หัวเราะคิกคักพูดว่า "เธอไม่เข้าใจหรอก พี่สาวฉันแต่งงานไม่ออก ก็เลยต้องไปขอเขาเองน่ะสิ"
"หลินซานซาน..."
หลินหยิงหยิงตาลุกเป็นไฟ แทบจะโมโหน้องสาวตายอยู่แล้ว
หลงเฟยหัวเราะในใจ ดูพี่น้องทะเลาะกันก็สนุกดีเหมือนกัน
หลินหยิงหยิงจิบน้ำซุป แล้วถามหลินหลาวเย่อจื่ออย่างอ่อนแรงว่า "คุณปู่คะ งานแต่งงานนี้ยกเลิกได้ไหมคะ? หนูกับเขาไม่เคยเจอหน้ากันเลย จะมีความรักอะไรกันได้ล่ะคะ?"
หลินหลาวเย่อจื่อขมวดคิ้ว พูดเสียงเข้มว่า "ความรักนั้นสร้างกันได้นะ ตอนปู่แต่งงานกับย่าของเจ้า ก็ไม่เคยเจอหน้ากันมาก่อนเหมือนกัน ชีวิตปู่นี้ยึดมั่นในคำว่าซื่อสัตย์และรักษาสัญญามาตลอด ถ้าจะยกเลิกงานแต่งงาน ปู่จะเอาหน้าไปไว้ที่ไหน?"
หลินหยิงหยิงก้มหน้านิ่ง ไม่พูดอะไรอีก
