หลงเฟยมองดูคนนั้นแล้วถามเสียงเรียบๆ "ไม่ทราบว่าเพื่อนคนนี้มีธุระอะไร?"
คนนั้นหยิบนามบัตรออกมาส่งให้เขาแล้วพูดว่า "ไม่มีอะไรมากหรอก แค่อยากทำความรู้จักกับเพื่อนคนนี้ คนที่เที่ยวในวงการนี้ ภูเขาไม่หมุนน้ำก็หมุน สักวันเราคงได้พบกันอีก"
หลงเฟยรับนามบัตรมา บนนั้นมีตำแหน่งว่า "ผู้จัดการใหญ่ บริษัท จินหู จำกัด"!
ชื่อคือ จินหู
หลงเฟยยื่นมือแนะนำตัว "พี่จินหู ผมไม่มีนามบัตร คุณเรียกผมว่าหลงเฟยก็แล้วกัน"
"ชื่อดีนะ พวกเราเรียกว่าหลงหูพบกันเลยทีเดียว!"
จินหูพูดหยอกล้อพลางจับมือทักทายกับเขา รู้สึกพอใจกับความถ่อมตัวของเขามาก
เขาตบไหล่หลงเฟยเบาๆ แล้วพาบอร์ดี้การ์ดลาจากไป
ซู่หลายไฉตัวสั่นรีบเข้ามากระซิบบอกหลงเฟยว่า "จินหูคนนี้ไม่ธรรมดานะ! ในวงการเรียกเขาว่า ตาทองเผือก"
"หืม?"
หลงเฟยขมวดคิ้วถามอย่างสงสัย "หมายความว่ายังไง?"
ซู่หลายไฉตอบว่า "ตาของเขาเก่งมากนะ! มีข่าวลือว่าแค่มองครั้งเดียวก็รู้นิสัยและเทคนิคการเล่นไพ่ของคู่ต่อสู้ ไม่ว่าคู่ต่อสู้จะทำอะไรเล็กๆ น้อยๆ เขาก็มองออกหมด นักตุ๋นที่ถูกเขาจับได้มีไม่ต่ำกว่าแปดสิบคนแน่ๆ"
"เป็นมือฉกาจจริงๆ!"
