หลงเฟยยื่นถุงให้เธอ หวังเสี่ยวหยารับมาแล้วชั่งน้ำหนักดู รู้สึกว่าค่อนข้างหนัก
เธอหยิบออกมาดู แล้วตาเบิกกว้างด้วยความประหลาดใจ อุทานว่า "กระเป๋าเหรอ!"
หลงเฟยเห็นสีหน้าดีใจของเธอก็ยิ้ม รู้สึกว่าความพยายามไม่สูญเปล่า
ผู้หญิงเห็นกระเป๋าก็เหมือนผู้ชายเห็นปืน ในสายเลือดชอบของพวกนี้
เธอพลิกดูป้ายราคา แล้วร้องอย่างตกใจว่า "แบรนด์เมย์ลี่·เมย์ลัว แพงมากเลยสิ? คุณจ่ายไปเท่าไหร่"
หลงเฟยกลัวว่าเธอจะไม่ยอมรับ รีบส่ายหัวบอกว่า "ไม่แพงหรอก ไม่ได้จ่ายเยอะ!"
"ไม่ได้ ถ้าคุณไม่บอก ฉันจะถามเลย์เลย์!"
เธอหยิบโทรศัพท์ออกมา กำลังจะส่งข้อความถามเลย์เลย์
หลงเฟยรีบบอก "อย่าถามเลย ผมบอกเองก็ได้"
เขาชูนิ้วสามนิ้ว โกหกว่า "แค่สองพันบาท เลย์เลย์ลดราคาให้!"
ซื้อมาสี่พันแปด เขารายงานน้อยไปครึ่งหนึ่ง
หวังเสี่ยวหยาขมวดคิ้วพูดว่า "สองพันบาทเหรอ ทำไมคุณใช้เงินมือเติบขึ้นเรื่อยๆ แบบนี้ เมื่อไหร่จะเก็บเงินได้พอซื้อบ้านแต่งงานล่ะ"
หลงเฟยก้มหน้า คิดในใจว่าให้ของขวัญไปแล้วยังโดนดุ ช่างไม่มีเหตุผลเลย
เขายื่นมือออกไปพูดว่า "ถ้าคุณว่าแพง ผมเอาไปคืนก็ได้"
