บ้านของซูอี้อี้อยู่ในหมู่บ้านทางตอนใต้ของเมือง เดิมทีเป็นหมู่บ้านสำหรับพนักงานโรงงานทอผ้าฝ้าย
พื้นที่ทั้งหมดเป็นบ้านชั้นเดียวเตี้ยๆ พร้อมสวนเล็กๆ
ในซอย ถนนปูด้วยเถ้าถ่านสีเทา
พื้นมีหลุมบ่อเต็มไปหมด ทุกที่มีร่องรอยความทรุดโทรม
ซู่หลายไฉพูดกับหลงเฟยอย่างภาคภูมิใจ "อย่าเพิ่งดูถูกที่นี่นะว่าล้าหลัง ทำเลไม่เลว วันด้าเพิ่งซื้อที่ดินแถวนี้ไป พอสร้างเสร็จ ราคาที่ดินแถวนี้ต้องพุ่งแน่ๆ"
ซูอี้อี้พูดอย่างอายๆ "พ่อคะ พ่อจะโม้ไปถึงไหน"
ซู่หลายไฉพูด "ใครโม้กัน ช่วงนี้ในหมู่บ้านกำลังรณรงค์เรื่องการรื้อถอน บอกว่ามีบริษัทไหนซื้อที่นี่ไปแล้ว แต่บริษัทนั้นโกงมาก ชดเชยแค่หนึ่งพันหยวนต่อตารางเมตร นี่มันปล้นชัดๆ! ลุงหลี่ของเธอกำลังรวบรวมคนเพื่อปกป้องบ้านของเราอยู่นะ!"
"พวกเขาช่างโหดร้ายจริงๆ!"
ซูอี้อี้ทำปากยื่น
หลงเฟยก็ขมวดคิ้ว มองดูสวนเล็กๆ ใหญ่สุดก็แค่ร้อยกว่าตารางเมตร
ถ้ารื้อถอน ก็ได้แค่สิบหมื่นกว่าหยวน
สิบหมื่นกว่าหยวน ในเมืองบินไห่ซื้อได้แค่ห้องน้ำ
เขามองออกไปนอกหน้าต่าง เห็นธงแดงปักเต็มไปหมดบนบ้านชั้นเดียว
