ในหมู่บ้านในเมือง พอถึงตอนกลางคืนร้านค้าทุกร้านก็คึกคักมาก
หลงเฟยกับหวังเสี่ยวหยาก็ไปร้านบาร์บีคิวของคนอ้วนที่เคยไปเหมือนเดิม
เจ้าของร้านนี้เป็นชาวกวนตง รสชาติที่ย่างออกมาจึงเป็นแบบดั้งเดิม
บาร์บีคิวของหัวเซียแบ่งเป็นสองประเภทใหญ่ๆ คือแบบซีเจียงกับแบบกวนตง โดยทั่วไปแล้วแบบกวนตงจะมีประเภทให้เลือกมากกว่า
หลงเฟยสั่งเนื้อย่างให้หวังเสี่ยวหยาเพิ่มอีกหลายไม้ แล้วก็สั่งปลาย่าง หอยลาย และหอยทากผัดมาด้วย
เขาชอบกินไตแกะกับปีกไก่ จึงสั่งมาอย่างละสิบที่ก่อน
หวังเสี่ยวหยาจ้องเขาตาขวาง แต่ก็ไม่ได้ห้าม
พนักงานเสิร์ฟนำถั่วลิสงกับถั่วแระญี่ปุ่นมาเสิร์ฟก่อน พร้อมกับเบียร์สดสองแก้ว
หวังเสี่ยวหยากินถั่วลิสงคำหนึ่ง สีหน้าดูไม่ค่อยสบายใจนัก
หลงเฟยมองเธอแล้วพูดว่า "เฮ้ คุณหนู ผมได้เลื่อนตำแหน่งเงินเดือนขึ้นนะ คุณก็น่าจะดีใจหน่อยสิ!"
หวังเสี่ยวหยาส่ายหน้าพูดว่า "ฉันก็ไม่รู้เหมือนกันว่าเป็นอะไร ยังไงก็ดีใจไม่ลง"
"เป็นเพราะหลินจงเหรอ? ผมก็บอกคุณแล้วไงว่าผมกับเธอไม่มีอะไรกัน เธอก็คงไม่มีทางมีอะไรกับผมหรอก"
หลงเฟยอธิบาย
