หลินหยิงหยิงคิดคำนวณในใจ เธอจ้างหลงเฟยเป็นบอดี้การ์ด
เหตุผลแรกคือเพื่อให้ได้รับความไว้วางใจจากเขา และหาทางจัดการชูเฟิง
เหตุผลที่สองคือเธอต้องการผู้ชายมาคุ้มครองจริงๆ ครั้งที่แล้วในบาร์เกือบเกิดเรื่อง ทำให้เธอจำได้ไม่ลืม
การมีหลงเฟยร่างใหญ่อยู่ในบ้าน ทำให้เธอรู้สึกอุ่นใจขึ้นมาก
แต่ไอ้หมอนี่นั่งลงบนโซฟา ไขว่ห้างเอ้อร์หลาง หยิบโทรศัพท์ขึ้นมา สวมชุดสูทลำลอง แต่งตัวเหมือนเป็นเจ้านายของเธอ
เธอทำงานอย่างเหนื่อยยากที่นี่ กลับดูเหมือนเป็นลูกจ้างที่น่าสงสาร
เพื่อไม่ให้ตัวเองรู้สึกรำคาญตา หลินหยิงหยิงโทรหาซูฉีให้รีบเรียกทีมตกแต่งของบริษัทในเครือมาทันที
หนึ่งวันเต็ม เสียงดังเอะอะตลอดเวลา
เธอแบ่งสำนักงานออกเป็นสองส่วน
พื้นที่รับรองลูกค้าครึ่งหนึ่ง พื้นที่ทำงานของเธออีกครึ่งหนึ่ง
กระจกฝ้า มองไม่เห็นกันทั้งสองฝั่ง
ด้านข้างเหลือประตูเล็กๆ ไว้ เก็บเสียงได้ดีมาก
หลินหยิงหยิงถือกาแฟ ยืนอยู่ข้างในมองผลงานของตัวเอง
หลงเฟยที่อยู่ด้านนอกดูแปลกใจมาก จ้องมองกระจกด้านในพินิจพิเคราะห์
เขาเบื่ออยู่แล้ว มีหลินหยิงหยิงอยู่ด้วยยังพอรู้สึกคึกคักขึ้นมาบ้าง
