หลงเฟยลูบศีรษะด้วยความเขินอาย พูดว่า "พวกเราสองคนมีความเข้าใจผิดกันนิดหน่อย เลยทะเลาะกัน"
เลย์เลย์จ้องตาเขม็ง แล้วต่อว่าทันที "นายรังแกเสี่ยวหยาของฉันใช่ไหม? พวกนายลูกรวยนี่แหละ เชื่อใจไม่ได้เลย คงไปจีบสาวที่อื่นมาแน่ๆ ใช่ไหม?"
เรื่องงานเลี้ยงรุ่น เลย์เลย์ได้ยินมาแล้ว
ในกลุ่มเพื่อนรุ่นเดียวกันต่างลือกันว่า หลงเฟยเป็นลูกเศรษฐีตระกูลไหน ปกติออกไปไหนก็ขับโรลส์-รอยซ์
หลงเฟยรีบแก้ตัว "ไม่ใช่ ผมไม่ได้รังแกเธอจริงๆ ผมก็ไม่รู้ว่าทำไมเธอถึงโกรธ แล้วผมก็ไม่ใช่ลูกรวยด้วย"
เลย์เลย์หัวเราะเบาๆ "ยังจะมาหลอกฉันอีก วันงานเลี้ยงรุ่นนั่น ใครขับโรลส์-รอยซ์ไปล่ะ? นายไปถึงปุ๊บ เกือบทำให้เสี่ยวเหยากับผัวเธอหน้าบวมเลยนะ"
หลงเฟยยิ้มพลางอธิบาย "รถคันนั้นเป็นของเพื่อนผม ผมแค่ขอให้เธอไปช่วยหน่อยเท่านั้นเอง"
"จริงหรือเปล่า?"
เลย์เลย์ทำหน้าไม่เชื่อ ถามเขาว่า "แล้วนายทะเลาะกับเสี่ยวหยา มาหาฉันทำไม? อยากให้ฉันช่วยไกล่เกลี่ยเหรอ?"
หลงเฟยส่ายหน้า "ไม่ใช่ ผมอยากซื้อของขวัญให้เสี่ยวหยาสักชิ้น เพื่อขอโทษเธอ ครั้งก่อนเธอไม่ได้มาเห็นกระเป๋าใบหนึ่งที่ร้านคุณหรอ?"
"เข้าใจแล้ว ใจถึงจริงๆ!"
