หลงเฟยไม่ได้ไล่ตามไป คิดว่าจะรอให้หวังเสี่ยวหยาหายโกรธก่อนแล้วค่อยไปคุยกันดีๆ
ทั้งหมดนี้เป็นเพราะหลินซานซานคนนั้น ชอบมาก่อกวนโดยไม่มีเหตุผล
เขาเงยหน้ามองขึ้นไปที่ชั้นสาม อยากจะขึ้นไปต่อยคนคนนี้สักที
สักครู่ ซูตงโผล่หัวออกมาจากห้อง ถามเสียงอ่อยๆ ว่า "พี่สะใภ้กลับไปแล้วเหรอครับ?"
หลงเฟยยักไหล่ ถามเขาไปประโยคหนึ่ง "หน้านายเป็นอะไร?"
"ไม่เป็นอะไรนี่ครับ?"
ซูตงลูบหน้าตัวเอง แล้วไปส่องกระจกดูข้างๆ รีบใช้มือถูหน้าทันที
ไอ้นี่ หน้าเต็มไปด้วยรอยลิปสติก
เขากระแอมสองที แล้วหัวเราะแห้งๆ ใส่หลงเฟย "เมื่อคืนดื่มมากไปหน่อย ไม่ทันได้สังเกต"
"นายเจ๋งกว่าฉันอีก!"
หลงเฟยชูนิ้วโป้งให้ แล้วกลับเข้าห้องเปลี่ยนเสื้อผ้าล้างหน้า ขี่รถไปบริษัทคนเดียว
ตลอดทางเขาคิดไม่ออกว่าทำไมหวังเสี่ยวหยาถึงเป็นแบบนี้
เงินเดือนขึ้น ไม่ควรจะดีใจหรอกหรือ?
หลงเฟยมาถึงหน้าบริษัท จอดรถไว้
พอเข้าประตูไป อู๋เค่ยกำลังยืนเฝ้าอยู่
เมื่อวานเขาเปลี่ยนกะเสร็จแล้วออกไป หลงเฟยเพิ่งต่อยเจิ้งทั่วทีหลัง
