หลินซานซานมักดูเหมือนคนบ้าๆ บอๆ ในชีวิตประจำวัน ไม่มีอะไรจริงจัง
แต่เวลาทำงาน เธอกลับจริงจังมาก
เธอสวมเสื้อกล้ามและกางเกงขาสั้น รูปร่างผอมบาง ผิวขาวเนียน
บนหัวมักมัดผมทรงหัวเห็ด ตาโค้งเป็นรูปจันทร์เสี้ยว เวลายิ้มจะเผยให้เห็นเขี้ยวเล็กๆ สองซี่ ดูน่ารักซุกซน
หลงเฟยจ้องมองเธออยู่พักหนึ่ง ในบรรยากาศที่เงียบสงบเช่นนี้ อดไม่ได้ที่จะคิดเลยเถิดไป
นี่เป็นปฏิกิริยาปกติของผู้ชาย เมื่อต้องอยู่ตามลำพังกับสาวน้อยสวยๆ แบบนี้ ใครจะทนได้
เขารีบเบือนสายตา ออกไปนั่งที่โซฟาด้านนอกและกินแตงโม
แอร์เป่าฉู่ๆ ดีกว่าห้องของเขาเยอะ
สักพัก หลินซานซานเดินออกมาจากข้างใน ส่งเอกสารปึกหนึ่งให้เขา พร้อมกำชับว่า "นี่เป็นความลับทางธุรกิจของเรา นอกจากนักลงทุนที่สนใจแล้ว อย่าเอาไปให้คนอื่นดูเล่นๆ นะ อีกอย่าง เรื่องเงินทุนเป็นหน้าที่ของฉันอยู่แล้ว คุณหาไม่ได้ก็ไม่เป็นไร อย่าฝืนตัวเองเลย!"
หลงเฟยพยักหน้า เก็บเอกสารไว้ แล้วถามเธอประโยคหนึ่ง "ซานซาน คุณสอบใบขับขี่แล้วเหรอ?"
หลินซานซานตอบ "สอบแล้วสิ พออายุครบ 18 ฉันก็ไปสมัครเลย ให้เงินกรรมการสอบนิดหน่อย แค่เดือนเดียวก็ได้ใบขับขี่แล้ว"
