สามคนไม่ได้กลับบ้าน แต่นั่งลงในร้านของเล่าซู่ชวน
ยุ่งมาทั้งเช้า ทุกคนก็หิวกันแล้ว
หลงเฟยสั่งเครื่องในวัว ไส้อ่อน และปลาหมึกมากหน่อย ทำให้หลินซานซานกินจนปากมันเยิ้ม ร้องว่าฟินมาก
ก่อนหน้านี้ เธอยังไม่เคยกินอาหารแบบนี้มาก่อนจริงๆ
หลงเฟยชนแก้วกับซูตง แล้วถามเขาว่า "นายตัดสินใจเลิกกับหลี่เชียนจริงๆ เหรอ?"
ซูตงพยักหน้าตอบว่า "เลิกแล้ว วาสนาหมดแล้ว!"
หลงเฟยพยักหน้าแล้วพูดว่า "เลิกก็ดีแล้ว บริษัทเรามีสาวสวยเยอะแยะ วันหลังฉันจะแนะนำคนใหม่ให้นายอีก!"
"ขอบคุณพี่ชายครับ!"
ซูตงดื่มเหล้าอีกอึก วันนี้ถือว่าได้หน้ากลับคืนมาแล้ว
เขาถามหลงเฟยว่า "พี่ชายครับ ได้ยินว่าครอบครัวของตันเหยาจงคนนั้นมีอิทธิพลมาก ครั้งนี้เราจะไม่มีปัญหาอะไรใช่ไหมครับ?"
หลงเฟยตอบอย่างสงบว่า "ไม่ต้องห่วง คนจนไม่กลัวคนรวย พวกเขาเป็นเครื่องกระเบื้อง พวกเราเป็นหม้อดิน ถ้าไม่จำเป็นจริงๆ พวกเขาก็จะไม่มาชนกับพวกเรา แต่ปัญหาเล็กๆ น้อยๆ คงหลีกเลี่ยงไม่ได้!"
หลินซานซานจ้องตาโตถามเขาว่า "ต้องการให้ฉันช่วยไหม?"
หลงเฟยหัวเราะเบาๆ "พอเถอะ แค่เธอไม่สร้างปัญหาก็ขอบคุณฟ้าขอบคุณดินแล้ว!"
"เฮอะ ไม่รับน้ำใจก็ช่างเถอะ!"
