เมนูชุดที่หลินซานซานสั่งนั้นหรูหราและอลังการกว่าที่หลงเฟยและหวังเสี่ยวหยาเคยกินครั้งที่แล้วมาก
มีทั้งหอยทากฝรั่งเศส ซุปปลามาร์เซย์ ฟัวกราส์ ล็อบสเตอร์ปารีส และไก่ป่าย่างไวน์แดง
หลงเฟยและหวังเสี่ยวหยาไม่เคยเห็นอาหารพวกนี้มาก่อน พอได้ลองชิมก็รู้สึกถึงความแตกต่างทันที
ครั้งที่แล้วพวกเขาสั่งเมนูที่ถูกที่สุด เลยไม่รู้สึกถึงรสชาติอะไรเลย
คราวนี้หลงเฟยยอมรับแล้ว
ในโลกนี้คงมีแค่ชาวฝรั่งเศสกับชาวจีนเท่านั้นที่เข้าใจเรื่องการกินจริงๆ
เขากับหวังเสี่ยวหยากินไปได้ไม่กี่คำในงานเลี้ยงรุ่น ตอนนี้พอดีหิวพอดี เลยกินจนอาหารบนโต๊ะหมดเกลี้ยง
หลินซานซานก็กินตามพวกเขาไปเยอะเหมือนกัน เช็ดปากแล้วรู้สึกว่าท้องน้อยๆ เริ่มป่องขึ้นมา
เธอรินไวน์แดงให้ทุกคน ยกแก้วขึ้นแล้วพูดว่า "เอาล่ะ แก้วสุดท้าย ขอให้เราร่วมมือกันอย่างราบรื่น และเข้าตลาดหุ้นได้ภายในหนึ่งปี!"
หลงเฟยกับหวังเสี่ยวหยายิ้มเล็กน้อย ยกแก้วขึ้นชนกับเธอ คิดว่าแค่เล่นไปตามน้ำเท่านั้น
ยังไงเธอก็มีเงิน เธอพูดอะไรก็ได้ทั้งนั้น
