หลงเฟยเล่าเรื่องของหลิวไค่ให้หวังเสี่ยวหยาฟังทุกรายละเอียด
ไม่อย่างนั้น เด็กสาวคนนี้จะไม่หายโกรธ
หวังเสี่ยวหยายิ่งฟังยิ่งตกใจ รู้สึกเหมือนกำลังฟังเรื่องสืบสวน
เมื่อได้ยินว่าหลิวไค่ติดตั้งกล้องในห้องน้ำ เธอก็เข้าใจทันทีว่าทำไมหลงเฟยถึงไม่ให้เธอขึ้นไปเข้าห้องน้ำชั้นห้า
เธอหน้าแดง ไม่รู้จะพูดอะไรกับเขาดี
ที่เขารีบขึ้นไปลากหลินจงลงมา ก็เพื่อปกป้องความเป็นส่วนตัวของหลินจง
หวังเสี่ยวหยามองเขาอย่างสงสัย "หลงเฟย บอกฉันตามตรงนะ นายรู้จักกับหลินจงใช่ไหม?"
เรื่องนี้ หลงเฟยไม่กล้าบอกความจริง
เขาส่ายหัวโกหกว่า "เป็นไปไม่ได้หรอก ฉันเป็นแค่คนจนๆ จะมีโอกาสรู้จักเธอได้ยังไง?"
หวังเสี่ยวหยาจ้องมองเขา พูดด้วยน้ำเสียงหึงหวงว่า "แล้วทำไมวันนี้นายกล้าจับมือเธอล่ะ?"
หลงเฟยกระแอมเบาๆ แล้วหาข้ออ้างว่า "เธอเป็นซีอีโอนะ ถ้าเรื่องนี้ถูกแอบถ่ายไป ฉันจะมีหน้าทำงานต่อไปได้ยังไง? ตอนนั้นไม่มีทางเลือก ฉันเลยต้องจับมือเธอในยามคับขัน"
หวังเสี่ยวหยาสงสัยว่า "แปลกจัง นายบอกว่าปกติหลินจงเป็นคนเย็นชา แล้วทำไมเธอถึงยอมให้นายจับมือต่อหน้าคนอื่นล่ะ? ฉันเห็นวันนี้เธอดูไม่ได้โกรธอะไรเลยนะ"
