หลิวไค่ตกใจ เมื่อเห็นหลงเฟย เหมือนขโมยที่ถูกจับได้ พูดติดๆ กันว่า "กัปตันหลง คุณขึ้นมามีธุระอะไรหรือครับ?"
หลงเฟยยิ้มแก้เก้อว่า "ก็ไม่มีอะไรมาก แผนกรักษาความปลอดภัยของเราขาดคนใช่ไหม ผมมาปรึกษากับผู้จัดการชูว่าจะเพิ่มคนยังไงดี"
"ครับ คุยกันให้ดีนะครับ ผมยังมีธุระต้องทำ ขอตัวก่อนนะครับ!"
เขาลูบแว่นตา แล้วรีบจากไปทันที
หลงเฟยมองตามด้วยรอยยิ้มเย็นชา แล้วรออยู่ที่หน้าประตูสักครู่
ประตูเปิดออก ปรากฏว่าเป็นจางลี่ที่เดินออกมาจากข้างใน
หลงเฟยมองเธอด้วยสีหน้าขมวดคิ้ว ไม่น่าแปลกใจเลยที่หลิวไค่แอบฟังอยู่ข้างนอก ที่แท้แฟนสาวอยู่ข้างใน
จางลี่มองหลงเฟยด้วยรอยยิ้มยั่วยวน แล้วเดินเบียดตัวเขาออกไป
หลงเฟยเข้าไปข้างใน ปิดประตูแล้วมองชูเฟิง
โต๊ะทำงานของไอ้หมอนี่รกรุงรัง บนใบหน้ายังมีรอยลิปสติกติดอยู่ กำลังเช็ดล้างหน้ากระจก
หลงเฟยถอนหายใจ แม้แต่คนโง่ก็เดาได้ว่าเขากับจางลี่เพิ่งทำอะไรกัน
เขานั่งลงตรงข้ามชูเฟิง มองหน้าเขาด้วยสีหน้าบึ้งตึงพูดว่า "นี่มันที่ทำงานนะ คุณทำแบบนี้ไม่ดีหรอก"
ชูเฟิงยิ้มแหยๆ "บ้าเอ๊ย นางปีศาจน้อยคนนั้นยั่วเหลือเกิน พี่ชายอย่างผมทนไม่ไหวน่ะ!"
